SEAN

Zastanawiam się, co z wyścigiem. Do pierwszego listopada został niecały miesiąc. Cóż, organizatorzy postanowili zapewne skrócić czas przygotowywań.

A ja dalej nie mam konia.

Od mięsnego dzieli mnie już tylko kilka kroków. Kiwam głową na znajomego przechodnia, aby się przywitać. Odwracam głowę, aby zeskanować jego twarz i nagle czuję, że na kogoś wpadam.

Siła pchnięcia sprawia, że zataczam się do tyłu i spadam z najbliższych kilku stopni. Ląduje na tyłku i podnoszę wzrok, aby zobaczyć, na kogo wpadłem. Nie dbam o to, że jeden kosmyk spada mi na czoło, ponieważ przede mną stoi...

Puck.

- Sean - szepcze nerwowo i podnosi mnie za pachy. Czuję, że zbliłem kość ogonową. - Musisz iść ze mną.

- Tak?

Idziemy za budynek. Hałas momentalnie cichnie. Opieram się o szorstki mur i czekam na wypowiedź dziewczyny.

- To nie jest dobra wiadomość. Chodzi o wyścig.

Kiwam głową. No i?

- Powiem prosto z mostu. Wszyscy wygrani z ostatnich 10 lat muszą się stawić...obowiązkowo - przełyka ślinę. - Mamy mniej czasu na przygotowanie. Zwycięża jedna osoba, ale przetrwać może więcej.

Klnę siarczyście i walę pięścią w mur. Ostre drobinki momentalnie przebijają mi skórę.

- Sean, spokojnie. Ja też muszę wystartować. Będziemy tam razem - wypowiadam spokojnie każde zdanie, chociaż wcale nie jestem spokojna.

- Tak, ale nie mam konia! Na kim mam pojechać? Na each uisce!? - odwraca się gwałtownie. Na jego twarzy maluje się gniew.

- Słuchaj, musimy jakiegoś jak najszybciej znaleźć. I to natychmiast.

PUCK

- A ten?

Na plaży stoi kilka ludzi w żółtych melonikach. To oznacza, że mają na sprzedaż each uisce.

Sean bez słowa rusza w stronę czarnego konia. Będzie się dobrze maskował na arenie, myślę.

- Ten koń na sprzedaż? Może się na nim przejechać? - pyta blondyn. Nie zwraca uwagi na to, że nad niebem zbierają się ciemne chmury.

- Tak, Kendrick - mężczyzna najwidoczniej go już kojarzy.

Nie musi nawet przytrzymywać konia - Sean błyskawicznie na niego wsiada. Popędza go, a czarny rusza leniwie. Chłopak odwraca się na ułamek sekundy w moją stronę - już wiem, że to koń nie dla niego. On potrzebuje jakiegoś...energicznego.

Koń spokojnie rusza galopem po wybrzeżu. Posłusznie zawraca, staje.

- I co?

- Nie chcę go - mówi Sean. - Zbyt powolny.

Facet wyrywa mu wodze z rąk.

Odchodzimy od melonika i bez słowa ruszam w stronę kolejnego konia. Sean podąża za mną.

Koń jest przeciętnej wielkości; ma kolor brązowy. W jego oczach błyszczy wyzwanie, odwaga.

Wymieniają parę zdań, już nie pamiętam jakich, bo czuję, że zaraz padnę ze zmęczenia. Kendrick przejeżdża się parę długości i mówi:

- To ten koń.

------

407 słów.

rozpisałam się, huh