Siedzi sędzia
w czarnej todze,
czuje znowu wielką trwogę,
kiedy na posadzkę
niewinnego głowa spada.
Trzęsie się i krzyczy,
mimo iż mu nie wypada.

Trzeszczy bezczelnie taboret,
gdy sędzia pruje
fioletowy swój żaboret.

Werdykt wydany.

A ten spada wolno z krzesła,
wrzeszcząc tylko: proszę przestać!