Sobekneferu, pierwsza kobieta-faraon, w zgrabny sposób połączyła elementy męskiego i żeńskiego ubioru, aby pokazać, że jest kobietą w tradycyjnie męskiej roli króla. Na jej pozbawionym głowy popiersiu z Luwr widzimy fragmenty chusty nemes (noszonej przez faraonów) oraz kobiecą szatę i kształt ciała, zakryte męskim fartuszkiem.  

Władczyni nie kryła swojej płci, ale mogło to częściowo wynikać z faktu, że była ostatnia ze swego rodu - nikt nie mógł jej zagrozić, bo w całym Egipcie nie było nikogo potężniejszego niż ona!

Trzysta lat później faraon Hatszepsut miała z tym nieco większy problem, zważywszy, że zasiadła na tronie chociaż jej pasierb żył, cieszył się dobrym zdrowiem i nadal nosił tytuł króla. 

Oczywiście nie mogła ukryć, że jest kobietą (jej imię samo w sobie było żeńskie), mogła jednak postarać się zminimalizować w oczach poddanych swoją kobiecość. Wizerunki władczyni ulegały stopniowej maskulinizacji - najpierw była ukazywana z kobiecą sylwetką, ale z odkrytą klatką piersiową:

Jednak mały Totmes rósł, a Hatszepsut jako kobieta coraz trudniej mogła dominować nad mężczyzną w ideologicznym znaczeniu. By mogła zachować prymat swojej władzy, jej posągi nabierały więc coraz bardziej męskiej sylwetki, a w tytulaturze nazywanie ją "córką Re" zaczęto zastępować "synem Re" 👸🏽➡🤴🏽. 

Źródło: Kara Cooney, When Women Ruled the World. Six Queens of Egypt