Hatszepsut była wpatrzona w swego ojca, Totmesa I. Darzyła nieustającym podziwem jego osiągnięcia jako władcy oraz sukcesy militarne, a także za  życia poczyniła przygotowania, by zostać pochowana u jego boku.

W swojej oficjalnej propagandzie faraon-kobieta twierdziła, że Totmes I wybrał ją na swoją następczynię, więc wcale nie przejęła tronu bezprawnie, ale zgodnie z wolą zmarłego króla i prawem dziedziczenia (rządy swojego męża i przyrodniego brata zarazem, Totmesa II, pomijała na inskrypcjach wyniosłym milczeniem).

Niemal na pewno jednak królowa przedstawiła ludowi wersję wygodną dla siebie. Za panowania Totmesa I wyznaczonym następcą tronu był jej rodzony brat, książę Amenmose. Niestety, zarówno on jak i jego młodszy brat Wadżmose oraz siostra Neferubity, zmarli w dzieciństwie.

Hatszepsut była jedynym dzieckiem króla z jego pierwszego małżeństwa, które dożyło dorosłości, co może tłumaczyć szczególne zainteresowanie Totmesa córką i ich wzajemną bliskość.

Jednakże faraon przekazał ostatecznie tron synowi z drugiej żony, Totmesowi II, który ożenił się z przyrodnią siostrą, by wzmocnić swoje więzy z tronem. Dopiero jego przedwczesna śmierć pozwoliła Hatszepsut objąć niepodzielne rządy nad Egiptem.

Źródło: Kara Cooney, Hatszepsut. Kobieta, która została królem

Zdjęcie: wizerunek Totmesa I