Perspektywa Blear:

-Moja ukochana Blear, czy wyjdziesz za mnie?- spojrzał na mnie, a ja powiedziałam..

-Nie- patrzyłam się w jego oczy

-Ale, ale czego?- widziałam smutek w jego oczach

-Taki żarcik, oczywiście,  że za ciebie wyjdę!- jego smutek od razu się zamienił w szczęście, podałam mu rękę, a on założył na moim palcu pierścionek. Wstał i się pocałowaliśmy.

-Kocham cię!- powiedział

-Ja ciebie też Edgus!- przytuliłam go

(I znów magia czasu xd)

Właśnie wracaliśmy z najlepszej randki na świecie. Rozeszliśmy się w swoje strony, ja poszłam po Clarę. Zapukałam do pokoju Ameli.

-Cześć Blear, co tam?- wychyliła tylko głowę

-Nic, przyszłam po Clarę- powiedziałam

-Aaaa, po Clarę, no tak...- coś kręciła

-Amelia gdzie jest Clara?- w tym samym momencie usłyszałyśmy dźwięk rozbitego szkła. Od razu weszłam do pokoju. Zobaczyłam Clarę bawiąca się rozbitą szklanką.

-Clara nie wolno, masz.to wypluć!- posłuchała mnie. 

-Przepraszam Blear, nie umiałam nad nią zapanować...- spojrzałam na nią

-Nic się nie stało- uśmiechnęłam się, a ona spojrzała na mój palec

-Czy to.. pierścionek zaręczynowy?!- skakała z radości

-Tak, Edgar mu się oświadczył!- przytuliła mnie

-Gratulacje- powiedziała

-Dzięki- uśmiechnęłam się

-Dobra ja biorę Clarę i idziemy- podniosłam małego brzdąca na ręce i wyszłyśmy z pokoju

-A teraz idziesz grzecznie spać- powiedziałam

-Mamo, aleć jać chcieć spapać z mama!- wow coś powiedziała

-Dobrze- uśmiechnęła się i wtuliła się we mnie.

Zaprowadziłam Clare do mojego pokoju i położyłam ją do łóżka. I przykryłam

-Dobranoc królewno- pocałowałam ją w czółko

-Dobranic mama!- od razu zasnęła

-Cześć siostr... Blear mogę wejść?- spojrzałam na drzwi

-Pewnie- do pokoju wszedł Jay. 

-Chciałeś czegoś?- spytałam

-Nie chciałem cię zobaczyć- ciekawe

-Wiesz chciałam z tobą porozmawiać- powiedziałam

-Dobra, a o czym?- spytał

-Mów szczerze- pokiwał głową

-Czego mylisz moje imię i mówisz siostr, siostrzycz..?- spytałam

-Eeee, no bo jesteś dla mnie jak siostra- uśmiechnęł się.

-Nie mogę jej powiedzieć prawdy, jeszcze nie teraz..- usłyszałam głos w moich mymyślach. Umiem czytać w myślach.

-KŁAMIESZ!- wstałam

-Blear o co ci chodzi?- Spytał

-O co mi chodzi, okłamujesz mnie czego nie możesz mi powiedzieć prawdy?!- spytałam

-Bo w tedy nie będzie moja gra miała sensu jak się dowiesz, że jestem twoim biologicznym bratem- znów usłyszałam głos w myślach. Usiadłam

-Nie mogę uwierzyć- mówiłam, w oczach miałam łzy

-W co nie możesz uwierzyć?- jeszcze się pyta

-Jak mogłeś mi nie powiedzieć, że jesteś moim bratem. Tylko grałeś jakieś głupie gry?!- byłam wkurzona, ale też szczęśliwa, że odzyskałam brata.

-Skąd wiesz, że jestem twoim bratem?!- spytał

-Umiem czytać w myślach!- mówiłam to z bólem w sercu

-No chyba, że tak, posłuchaj nie chciałem, żebyś się dowiedziała. Odzyskałem pamięć gdy cię spotkałem tu w zamku, od tamtej chwili wiedziałem, że jesteś moją siostrą...- mówił

-To czego mi nie powiedziałeś...?- spytałam

-Nie mogłem, Jacob mógł się dowiedzieć...- w tym samym momencie usłyszałam płacz Clary.

-Clara co się stało?- odwróciłam się. W tej samej chwili zamarłam Jacob stał i miał na rękach moją córkę.

-Zostaw ją!- chciałam do niego podejście, ale miał w ręku sztylet i miał zamiar wbić go w moją córkę

-Jeden krok, a pożegnasz się ze swoją córką!- mówił

-Czego od niej chcesz, to jeszcze dziecko!- mówiłam

-To dziecko będzie potężniejsze nawet od ciebie, ona jest mieszańcem wampira i wilka- zaniemówiłam

-Ale jak to?- spytałam

-Twój dziadek był wilkiem, nawet był ich przywódcą. Widać, że twoja córka odziedziczyła coś po nim.- nie mogłam uwierzyć

-Dlatego chcesz ją zabić, ona nic ci nie zrobi!- mówiłam

-Mi nie, ale mojemu dziecku może zrobić- co, ona dziecko

-Ty nie masz dziecka!- mówiłam

-Oj mam, ma dopiero 2 latka, a twoja córka ma 8 miesięcy. Jak dorośnie może zabić moje dziecko. Jeden wróżbita tak powiedział- zbliżył ostrze do mojego dziecka. Mojej Clary.

-Ani się wasz jej skrzywdzić, ty bydlaku!- teleportowałam się koło niego i wyrwałam z jego rąk sztylet i przyłożyłam do jego szyji

-A teraz połoz Clarę!- zrobił to o co prosiłam. Wyrzuciłam sztylet przez okno i pobiegłam do mojej córki. Była już bezpieczna.

-Ale jesteś głupia, mogłaś mnie zabić, a tego nie zrobiłaś!- wyskoczyliśmy przez okno. Miał rację byłam głupia.

-Mama!- Clara wtuliła się we mnie

-Jesteś już bezpieczna- przytuliłam ją

-Już jesteśmy!- zawołał Jay, był z nim Edgar

-Co wy tu robicie?- spytałam

-Jacob zaatakował naszą córkę, a Jay mnie poinformował, więc biegłem jak sił w nogach- spojrzał na Clarę,, która zasnęła 

-Widzę, że jest już bezpieczna- usiadł obok mnie, a ja podałam mu Clarę.

-Dzięki Bracie!- podeszłam do Jay'a, albo mojego brata i go przytuliłam.

-Nic nie zrobiłem, ale nie ma zaco- uśmiechnął się

-Chwila jaki brat, coś mnie ominęło?- spytał Edgar. My się zaśmialiśmy

-Edgar, to jest mój brata- spojrzał na Jay'a

-To wiem, zawsze na niego mówiłaś brat- uśmiechnął się

-Ale biologiczny!- powiedziałam

-Serio?!- nie no to tylko niezły żart

-Gratuluje, że w końcu odnalazłaś brata- powiedział

-Okej, Jay idziemy do naszych rodziców, Edgar weź Clarę- wszyscy wyszliśmy z pokoju i skierowaliśmy się w stronę sali tronowej

-Cześć Mamo, witaj Tato- uśmiechnęłam się

-Cześć córciu!- przytuliła mnie mama

-Witajcie chłopaki, co was tu sprowadza- spytał mój ojciec

-Edgar daj mi Clarę- powiedziała moja mama

-Jest taka piękna, zupełnie jak ty Blear!- powiedziała, w tej chwili zobaczyła mój pierścionek

-Blear z kim się zaręczyłaś?- spytała

-Z Edgarem- odpowiedziałam, ona mnie przytuliła

-Uważaj bo zgnieciesz Clare- powiedziałam

-Gratulacje synu- powiedziała mój ojciec do Edgara

-Dziękuję- odpowiedział

-Mamo, tato jest ktoś kto musi wam coś powiedzieć- odwróciłam się w stronę Jay'a

-Jay o co chodzi?- spytał mój ojciec

-Chodzi o to, że...- nie mógł odpowiedzieć

-Jay jest moim bratem!- powiedziałam, a moja mama przyjrzała się Jay'owi

-Jesteś moim synem, Aleksander to ty?- spytała mama

-Tak mamo- l,y mu leciały, mama podała mi Clarę i podbiegła przytulić Jay'a, albo Aleksandra.

-Tak za tobą tęskniłam- mama płakała, ojciec też go przytulił

-Witaj w domu synu- uśmiechną bsie do Aleksa

-Dzięki Tato- uśmiechnął się

-Nie zrobimy ci imprezy, bo walka. Rozumiesz- powiedział

-Wiem, chociaż to i dobrze- powiedział

-Blear, moja siostry- spojrzałam na niego

-Tak, Aleks?- spytałam

-Ze względu na wszystko zawsze będę w twoim sercu- powiedział i podszedł do mnie

-Wujek!- Clara wyciągnęła ręce w stronę Aleksa, więc mu ja podałam

-Cześć skarbie!- pocałował ją w policzek

-Hihihi- łaskotał ją

-Ooo, ma łaskotki- powiedziałam

-Ciekawe po kim- Edgar podszedł do nas i spojrzał na mnie

-No oczywiście, że po mamusi.- uśmiechnęłam się

-Potwierdzam, Clara wdała się w mamę- pocałował mnie

-Po tobie nic nie odziedziczyła- śmiałam się

-Kto powiedział, że Clara ma po mnie coś odziedziczyć?- spytał

-Nie rozumiem- co on miał na myśli

-Kto wie czy nie będziesz drugi raz w ciąży, a dziecko wda się w ojca?- aaa myśli o następnym dziecku. Nie doczekanie jego

-Edgusiu mój drogi, poczekasz, aż weźmiemy ślub- śmiałam się

-Dobrze, ślub za dwa miesiące- był szczęśliwy. Tak samo jak ja

-Dobrze- pocałowałam go

Spojrzeliśmy na Clare, pomyślałam, że teraz jest cała rodzina w komplecie. Uśmiechnęłam się.

WikusiaChan 💗💗💗

(1017 słów)