Perspektywa Blear:

Wstałam rano, miałam motyle w brzuchu. W końcu jestem z Edgarem, tak go kocham, że mogę z nim przebywać cały czas. Szybko ubrałam się w błękitną sukienkę z czarnymi wzorami, i czarne sandały. Włosy związałam w wysoką kitkę. I wyszłam z pokoju. Pobiegłam do Edgara gdy go zobaczyłam na korytarzu, od razu rzuciłam mu się w ramiona.

-Cześć kotku- pocałował mnie

-No hej- uśmiechnęłam się

-Co tam?- spytał

-Dobrze- przytuliłam się bdo niego

-A co tu się dzieje?!- oboje spojrzeliśmy na mojego ojca

-Nic tylko potknęłam się, a Edgar mnie podniósł, a ja podziękowałam mu przytulasem.- tak się bałam

-I dlatego on cię całuje?!- boże to koniec. Edgar stanął na mojej obronie

-A jakbyśmy byli razem miał pan nam to za złe?- spytał

-Oczywiście, ty nie masz nic jesteś zwykłym strażnikiem!- bałam się o Edgara

-To wasza wysokość się myli- co on ma na myśli

-Nie mogę tego dłużej ukrywać..- stanęłam obok niego i złapałam go za dłoń

-Jestem Edgar Moon, książę i syn króla wampira z Transylwanii- powiedział, nie mogłam w to uwierzyć

-Ale on nie ma syna, ma córkę...- słyszałam zdziwienie w jego głosie

-Miał.. póki nie umarła... W tym samym momencie się urodziłem...- Jezu, on starcie siostrę

-Ale nic mi nie powiedział..- miał łzy w oczach

-Nie chciał o tym rozmawiać... Mnie miał gdzieś, nie kochał mnie... Tylko moja matka się mną zajmowała, kochała mnie całym życiem, aż do moich 14 urodzin...- przytuliłam go

-Nie chcę naciskać...- Edgar mówił dalej

-Aż.do moich 14 urodzin... Mój ojciec... On, on... Zabił moją matkę...- złapałam się za usta.

-Ale... Jak mógł ją zabić, on ją kochał?- spytał

-Ona bardziej mnie kochała, ojciec nie mógł tego wytrzymać i ją zabił... A mnie wtedy wyrzucił z domu...- nie mogłam uwierzyć

-Bardzo cię przepraszam... Możesz być z moją córką- odwrócił się do mnie i pocałował

-Życzę wam dużo szczęścia i miłości- powiedział

-Oj tato jeszcze się nie pobieramy- podeszłam do niego i go przytuliłam

-Ale niedługo pewnie ci się Edgar oświadczy i będziecie planować ślub- zaśmiałam się

-Tato dopiero spotykamy się jeden dzień- śmiałam się

-No i co z tego, ja znałem twoją matkę tylko kilka tygodni. Oczywiście zerwaliśmy ze sobą, ale później się znowu spotykaliśmy a za drugim dniem jej się oświadczyłem- Wow nie wiedziałam

-My jeszcze poczekamy- odwróciłam się do Edgara

-Dobrze, pa córciu- pocałował mnie w policzek i odszedł

-I czego się tak bałeś?- spytałam

-Twojej ojca- śmiał się

-A co teraz mam mówić na ciebie wasza wysokość?- spytałam

-Nie, no chyba, że chcesz- no pewnie, że tak.... Nie no nie

-Blear, Edgar!!- odwróciłam się i zobaczyłam moją przyjaciółke

-Cornelia!- przytuliłyśmy się

-Co tam u ciebie?- spytała

-Dobrze, jesteśmy znów razem!- patrzyła się na mnie i na Edgara

-Gratulacje- przytuliła mnie, a potem podeszła do Edgara i coś sobie szeptali

-Ej, ja tu jestem- pomachała mnie ręką, gdy ktoś mi zasłonił oczy

-Zgadnij kto to- od razu poznałam głos

-Jack!- odwróciłam się i spojrzałam na niego. Przytuliłam go

-Wróciłeś!- oderwałam się

-No tak!- śmiał się

-Blear musimy ci coś powiedzieć- zobaczyłam jacy byli poważni

-Tylko nie mówcie, że się wyprowadzacie- powiedziałam

-Nie, oczywiście, że nie- odetchnęłam z ulgą

-Ja i Jack spodziewamy się dziecka- byłam szczęśliwa

-Serio, gratulację!- przytuliłam ich

-Jestem chrzesną!- wszyscy się zaśmiali

-Chłopczyk czy dziewczynka?- spytał Edgar

-Nie wiemy jeszcze- szkoda

-Dobra my już idziemy, pa!- powiedzieli i poszli

-Chodź Edgar!- powiedziałam żeby szedł za mną

-Gdzie mnie prowadzisz?- spytał

-Zobaczysz- uśmiechnęłam się i wprowadziłam go do pokoju.

-No, no czy chcesz coś ze mną zrobić?- spytał, a ja go tylko pocałowałam

-A jak myślisz?- zachichotałam

-Widzę, że się dobrze bawicie!- odwróciliśmy się

-Co ty tu robisz?!- byłam przerażona

-Wynoś się z radości Jacob!- Edgar stanął w mojej obronie

-Nie martw się drogi Edgarze nic.jej nie zrobię, przyszłrm pogadać- patrzył się na mnie

-O czym?!- spytałam

-Chodzi o to, że niedługo moje wojska przybędą i rozstrzygniemy kto wygra- ostateczną walka ciekawe

-Kiedy dokładnie?- spytałam

-Za miesiąc, a teraz was zostawię- wyskoczył przez okno

-Idę powiadomić wojska!- powiedział Edgar

-A ja moich rodziców- pobiegliśmy w różne strony, ja doszłam do sali w kilkanaście minut.

-Tato, mamo!- wbiegłam do sali, nie myśląc, że właśnie trwa spotkanie

-Co się stało?- spytała mama

-Jacob tu był!- mój ojciec wstał

-Nic ci nie zrobił?!- podszedł do mnie i oglądnął mnie od stóp do głów

-Nie tato nic mi nie zrobił, a wogule był ze mną Edgar i...- nie dokończyłam

-Ależ z niego dobry chłopak, uratował moją córkę- uśmiechną się

-Ładnie tato daj mi dokończyć!- powiedziałam

-Przecież mówiłem, że możesz z nim być- ratujcie mnie

-Jacob, jego wojska będą tu za miesiąc!- wykrzyknęłam, nastała grobowa cisza

-Czego nie powiedziałaś wcześniej?!- ciekawe jak

-Dobrze musimy się szykować, trzeba powiadomić wojska!- powiedział

-Edgar się tym zajął- powiedziałam w tym samym momencie do sali wszedł Jay.

-Jay!- tak dawno go nie widziałam

-Cześć sios... Eee Blear- coś ukrywał, ale nią miałam na to czasu

-Jak dobrze, że znów cię widzę!- uśmiechnęłam się do niego

-Jay, musisz na pomóc. Jacob innego wojska będą za miesiąc- powiedział mój ojciec

-Dobrze ojcz... Wasza wysokość- naprawdę coś ukrywa

-Nie bądź śmieszny, znamy się odkąd pamiętam- śmiał się

-Im dłużej cię widzę tym bardziej mi kogoś przypominasz- powiedziała moja mama, a Jay się spiął

-Musiało się pani coś pomylić- ja już nie jestem potrzebna, więc sobie poszłam.

Poszłam do swojego pokoju, wzięłam książkę i czytałam, aż do 22.30. odłożyłam książkę i poszłam spać

-Blear?- wstałam i zobaczyłam Edgara

-Edgar co ty tu robisz...?- spytałam

-Boję się o ciebie, więc od dzisiaj śpię z tobą- oki

-Dobrze, ale daj mi spać- położył się koło mnie

-Dobranoc kochanie- ucałował mnie w czoło

-Dobranoc- wtuliłam się w niego i zasnęłam

WikusiaChan 💗

(900 słów