Perspektywa Corneli:

Wstałam uradowana dzisiaj był mój wielki dzień. Wesele, żenię się z najwspanialszym chłopakiem na świecie. Który teraz leży koło mnie, ja musiałam coś mu zrobić, był teraz taki bezbronny. Więc go z łóżka zwaliłam.

-Wstawaj śpiochu!- powiedziałam

-Ej, czego mnie z łóżka zrzuciłaś?- 

-A, bo tak chciałam- śmiałam się

-Fajnie...-

-No, nie wkurzaj się na mnie- pocałowałam go

-Już się nie gniewam- uśmiechną się

Gadaliśmy przez kilkanaście minut. Kiedy spojrzałam na zegar, była 13.53 

-Już ta godzina, za trzy godziny zaczyna się wesele!- szybko wstałam i pobiegłam do pokoju Blear

Perspektywa Blear:

Spałam słodko, ale ktoś zakłócił mój sen.

-Blear, wstawaj szybko!- 

-Hmmm... Cornelia czego mnie tak wcześnie budzisz?- byłam nie przytomna

-Wcześnie, jest 14.07!- wstałam ja poparzona

-To szykuj się, czemu tyś jeszcze nie ubrana?!-

-No bo czekałam na ciebie...- aha fajnie

-To ubieraj się, ja ci zrobię fryzurę i makijaż- poszłam po spinki, gumki, kosmetyki i szczotkę do włosów.

-Skończyłam!- popatrzyłam na nią

-Ślicznie!- poszłam po szczotkę i uczesałam jej koka, a makijaż mocny, bo taki lubiła

Gdy skończyłam, wyglądała jak anioł. Miała długą białą suknię, z dekoltem w kształcie serca. Welon do końca pokoju. Po prostu wyglądała pięknie.

-Jesteś śliczna- łzy mi leciały

-Dziękuję, a teraz ty!- teraz się skapnęłam, że byłam w piżamie

-Ubieraj to- rzuciła mi krótką granatową sukienkę z czarnym paskiem. 

-Tylko nie szpilki!- podała mi czarne trampki

-Teraz fryzura- rozczesała mi włosy i pofalowała mi. I jeszcze dała mi czarną opaskę

-Pięknie, a teraz makijaż- pomalowała mnie, miałam brązowy cień do powiek, tusz do rzęs, kreskę do oczu i czerwoną szminkę.

-Wyglądasz bosko, z kim idziesz na wesele?-

-Z Edgarem- przypomniałam sobie jak mnie zaprosił

(Wczoraj)

-Blear...?-

-Tak?- jestem ciekawa o co chodziło

-Czy będziesz mi towarzyszyć, jako partnerka na weselu?-

-Oczywiście- był uradowany, a ja go pocałowałam

(Teraźniejszość)

-Ooo, nie wiedziałam- uśmiechnęła się

-A widzisz!- śmiałam się

(16.00)

W końcu nastała ta godzina, wesele Corneli i Jacka. Siedziałam z Edgarem. Było pięknie dużo białych kwiatów, na drzewach były lampiony w kształcie serca. Łuk weselny też miał białe róże. Było cudownie.

-Blear, słuchasz mnie?- spójrzałam na Edgara

-Co, a tak słucham- skłamałam, nie wiem czemu

-Właśnie widze-- śmiał się

-No co!- spojrzałam na niego, wyglądał bosko. Miał czarny garnitur, włosy nieułożone, takie jakie lubię.

-A tak wogule, wyglądasz pięknie- gdy to powiedział złapał mnie za rękę

-Dziękuję- zarumieniłam się

Usłyszeliśmy weselną muzykę, wszyscy wstali i patrzyli się w prost na Cornelię. Była piękna wśród kwiatów. Doszła do ołtarza na którym stał Jack.

-Zebraliśmy się tutaj, żeby połączyć tę parę więzłem małżeńskim- teraz będzie przepomowa księdza, więc nie słuchałam

-Czy ty Jack, bierzesz sobie Cornelię za swoją małżonkę?- teraz słuchałam

-Tak biorę- powiedział

-A, czy ty Cornelia bierzesz Jacka za swojego męża?- odpowiedz była oczywista

-Tak!- miałam łzy w oczach

-Czy ktoś się nie zgadza?- cisza

-Dobrze, więc ogłaszam was mężem i żoną- oo, pięknie

-Możesz pocałować swoją żonę- gdy to powiedział znów łza mi spłynęła po policzku, Edgar to zauważył i mi ja wytarł. Ja się w niego wtuliłam.

Jack przybliżył się do Corneli i ją czule pocałował, wszyscy klaskali. Byłam szczęśliwa, a Cornelia pewnie jeszcze bardziej. Podeszłam do nich

-Gratuluje wam!- objęłam najpierw Cornelię, później Jacka.

-Dziękuję Blear- widać było, że Cornelia była szczęśliwa i to jeszcze jak

-Czy mogę prosić moją żonę do tańca?- Jack ukłonił się i podał jej rękę

-Tak- uścisnęła jego dłoń i poszli tańczyć. Ja się na nich patrzyłam

-Mogę prosić do tańca- odwróciłam się i zobaczyłam Edgara

-Oczywiście- podałam mu moją dłoń i poszliśmy tańczyć

Tańczyliśmy przytuleni do siebie, Edgar coś mi szepnął do ucha.

-Podoba ci się?-

-I to jak- odpowiedziałam

Gdy muzyka się skończyła, poszłam się napić.

-Podoba ci się przyjęcie?- odwróciłam się i zobaczyłam Amelię

-Tak, a tobie?- spytałam

-Tak jest piękne- przyjrzałam jej się. Miała pudrowo różową sukienkę, a na dole był biały brokat. Włosy miała upięte w kitkę, a makijaż zrobiłam lekki.

-Ładnie wyglądasz- uśmiechnęłam się do niej

-Dziękuję, ty też- odwzajemniła uśmiech

-Z kim przyszłaś?-

-Z Drakem- ooo, tego się nie spodziewałam

-A ty?-

-Ja z Edgarem- zarumieniłam się

-Blear ty go kochasz- spojrzała na mnie

-Co, nie prawda!- spuściłam wzrok

-Widać to!- śmiała się

-Super, pewnie wszyscy już wiedzą!- udałam obrażoną

-Nie wszyscy- 

-To dobrze- zaśmiałyśmy się

(23.19)

Wszyscy już sobie poszli, a ja poszłam z Amelią do swojego nowego pokoju, bo tamten był zrujnowany.

-Proszę siadaj- usiadła na łóżku

-Jak tam idą poszukiwania?-

-Muszę iść za głosem serca, ale nic nie słyszę...- posmutniałam

-Blear, to może potrwać trochę czasu- popatrzyłam na nią

-Ile?-

-Kilka dni- pięknie

-Okej, ja chcę go poznać, mam tylko ten naszyjnik- podałam jej go

-Oh, byłaś taka słodka!- patrzyła się w moje zdjęcie

-Dziękuję- oddała mi naszyjnik

-Wiesz co Amelia-

-Co jest?-

-Mam przeczucie, że Aleksandrowi wróciły wspomnienia, już dawno...- spojrzała na mnie

-Ale to oznacza, że...- mówiła

-Tak, że on wie o mnie, dlatego robi taką grę.- czego nie mógł się pokazać

-Wiesz Blear, on może się przygotowuje- tia jasne

-Mam taką nadzieję...- przytuliła mnie

-Nie martw się Blear, odnajdziesz go- 

-Ja już muszę iść, do zobaczenia!- wyszła z pokoju

Zostałam sama, nie wiedząc co robić poszłam po książkę i sobie czytałam.

(1 godzina później)

Przeczytałam 6 rozdziałów, oczy same mi się zamykały. Więc odłożyłam książkę i przebrałam się w swoją piżamę i poszłam spać

WikusiaChan 💗

(779 słów)