Perspektywa Blear:

Obudziłam się w swoim pokoju, nie wiem jak się tu znalazłam, ani kto mnie tu przyniósł. Chciałam przytulić się do Colina, ale jego już nie ma. Znów się rozpłakałam.

-Czego musiałeś zginąć?!- tęskniłam za nim

-Jakbym oddała swoją krew, to Colin żył by dalej!- wynilam się

-Zemszczę Colina i Wiktorię!- od tamtej pory wiedziałam tylko jedno, że muszę zabić Jacoba

Leżałam na swoim łóżku, byłam a piżamie. Chwila kto mnie przebrał?! Usłyszałam pukanie do drzwi

-Blear, jesteś tam?- usłyszałam męski głos

-Tak, chwileczkę!- szybko pobiegłam się ubrać. Założyłam bordową sukienkę, włosy lekko pofalowałam, a makijaż jak zwykle lekki.

-Możesz wejść!- w drzwiach zobaczyłam Jay'a

-Cześć...- widziałam jego smutną minę

-Jay!- rzuciłam mu się w ramiona

-Tak bardzo za mną tęskniłaś, że na mnie lecisz?- śmiał się, a ja go walnęłam w ramię

-Au, a to za co?- uśmiechał się

-Za twoje głupie żarty, może mi nie jest do śmiechu!- łzy mi leciały, a Jay mnie przytulił

-Nie płacz Blear.. wszystko się jakoś ułoży, obiecuję..- kocham go... Ale jak Brata

-Wiesz, że cię kocham- odsunął się ode mnie i się popatrzył

-Co?!- tym razem to ja się śmiałam

-Głupku, kocham cię jak brata!- dalej się śmiałam

-Aaaaa, to dobrze!- też się zaczął śmiać

-Ja idę do rodziców!- wyszłam zanim cokolwiek powiedział

Szłam korytarzami, po drodze patrzyłam na obrazy. Stanęłam przy jednym z nich, był zasłonięty, więc go odsłoniłam. To co zobaczyłam mnie przeraziło, na obrazie była moja mama, z jakimś dzieckiem na rękach. To był chłopiec, przez chwilę myślałam, że to był mój kuzyn, ale na prawym dolnym rogu było coś napisane.

Królowa Elizabeth i książę Aleksander.

Aleksander urodzony 15 czerwca 1996 rok.

To bardzo dziwne urodziłam się w tym samym czasie. Byłam w szoku, miałam brata i nikt .i nie powiedział. Poszłam do moich rodziców, musiałam koniecznie z nimi porozmawiać.

-Mamo, Tato!- zobaczyłam ich na tronie, koło nich stal Edgar.

-Co się stało?- nic się nie stało

-Jak mogliście mi nie powiedzieć, że mam brata!; Byłam wściekła

-Skąd k tym wiesz?!- znikąd

-Widzialam obraz, mam brata Aleksandra i nic mi nie powiedzieliście!- łzy mi leciały

-Córeczko, zrozum nie mogliśmy ci powiedzieć, bo wiedzieliśmy, że będziesz go szukać- ale powód

-To mieliście rację, znajdę Aleksa i nikt mnie nie powstrzyma!- wyszłam trzaskając drzwiami

-Blear, co się stało?- słyszałam głos Ameli

-Nic, tylko się dowiedziałam, że mam brata!- wykrzyknęłam

-Co, jak to masz brata?!- tak to

-No po prostu, muszę go odnaleźć, chce go poznać...- uspokoiłam się

-Rozumiem, pomogę ci- uśmiechnęła się

-Dziękuję!- przytuliłam ją

-To od czego zaczynamy?- spytała

-Musimy się coś o nim dowiedzieć- mam nadzieję, że żyje

-Dobra to może, ja znajdę jakieś jego akta, a ty zajrzyj do książek- poszła

Byłam w bibliotece. Biblioteka była najlepszym miejscem w tym zamku, była wielka i kolorowa. Nie wiem ile jest tutaj książek, ale mogę zgadywać, że co najmniej 5 tysięcy. Czytałam gdy ktoś mnie złapał za biodra, a ja się broniłam. Powalilam go na ziemię

-Au, nie wiedziałem, że umiesz karate- wiem, ma się to coś

-Edgar?- byłam zszokowana

-A któż by inny?- śmiał się

-Nie strasz mnie tak!!- znów usiadłam i zaczęłam czytać

-Co czytasz- Edgar mi przeszkadzał

-A co cię to obchodzi?!- syknęłam

-A chce wiedzieć- uśmiechał się

-Szukam informacji o moim bracie Aleksandrze...- powiedziałam że smutkiem

-Jak to, masz brata?!- pokiwałam głową

-Też się dopiero dowiedziałam, do tego jesteśmy bliźniakami- czytałam i szukałam informacji o moim bracie

-Pomogę ci, też kiedyś miałem siostrę...- ciekawe

-Jak się nazywała?- byłam ciekawa

-Nie pamiętam...- widziałam, że był smutny

-Przykro mi..- przytuliłam go

-Blear, coś znalazłam!- spojrzała na nas

-Co?- nie mogłam się doczekać

-trzymaj- podała mi jakąś kartkę i zaczęłam czytać

Urodziły się moje śliczne dzieciątka. Mała Blear ma czarne włosy o brązowe oczy, a Aleksander miał brązowe włosy i zielone oczy. Kochałam ich całym sercem, gdy musiałam je oddać do osobnych rodzin....

-Tylko tyle?!- nie rozumiem w czym ma mi to pomóc

-Dziwne, ktoś musiał urwać dalszą część- też o tym pomyślałam

-Tylko kto?- spytałam 

-Nie wiem- spojrzałam na Edgara

-Masz jakieś pomysły?- spytałam go

-Nie, nie mam- super

-Ja już lecę jest późno, pa- wyszłam i odrazu poszłam spać

Podoba się 20 część??

Jak tak to komentujecie xd

WikusiaChan 💗

(627 słów)