Patrzyłam na Gabe czekając co odpowie.

To trwało wieczność, ale w końcu odpowiedział.

- Clara ja też cię kocham.. - powiedział

Byłam w siódmym niebie. Przybliżyłam się do niego i chciałam go pocałować, ale Gabe się odsunął.

- Ale nie możemy być razem - powiedział

- Czemu?! - spytałam

- Nie mogę ci powiedzieć - powiedział

- Napewno! Pewnie masz inną na oku, ale dalej mnie kochasz! - powiedziałam

- Co?! To nie prawda! - krzyknął

- Wiesz... Myślałam, że jesteś inny, ale jak widać to się myliłam - powiedziałam

Przeszłam koło niego i kierowałam się do wyjścia, ale Gabe złapał mnie za rękę.

- Mylisz się, jestem tym samym Gabe'm! - powiedział

Wyrwałam mu się.

- Nie wierzę ci! Prawdziwy Gabe by mnie nie zostawił! - powiedziałam

Odwróciłam się i uciekłam.

Gdy byłam już pod domem usłyszałam znajomy głos. Spojrzałam w tą stronę z której ten głos dobiegał i zobaczyłam Harrego.

Od razu się do niego przytuliłam i popłakałam się.

- Clara co się stało? - spytał

- Nic - powiedziałam

- Nie kłam przecież widzę - powiedział mój przyjaciel

- Wiesz... Ja już muszę iść - powiedziałam

- Ale Clara! - krzyknął, gdy byłam już na schodach

- Hmmm? - odwróciłam się do niego

- Trzymaj się - uśmiechnął się

- Dobrze... - otworzyłam drzwi i weszłam do środka

Od razu poszłam do swojego pokoju i się położyłam na łóżku. Nie płakałam, bo po co? Po prostu myślałam, gdy ktoś zapukał do mojego pokoju.

- Proszę! - powiedziałam

- Cześć córciu... - zobaczyłam w drzwiach moich rodziców

- Hej - uśmiechnęłam się

- Mamy dla ciebie wiadomość... - powiedziała mama

- Usiądźcie i mi powiedzcie.. - powiedziałam

- No to kiedy byłaś malutka to cocia Amelia się tobą opiekowała podczas wojny... - powiedziała mama

- Wojny z najgorszym wrogiem nazywał się Jacob... On miał dziewczynę która miała z nim dziecko jest od ciebie starsze... Nie wiemy płci dziecka, ale wiemy, że już niedługo zacznie bitwę - powiedziała mama

- Czego mi dopiero teraz o tym mówicie? - spytałam

- Bo jesteś duża - powiedział tata

- Ty Clara będziesz prowadziła nasze wojska jako następczyni tronu - powiedziała mama

- Ale ja nie umiem... - powiedziałam

- Córciu... Masz to w sobie - powiedziała mama

- Dobrze... A jakbyście mogli mnie zostawić samą - powiedziałam

- Dobrze, pa - powiedzieli i wyszli

Nie wiedziałam co o tym myśleć, więc napisałam do Roksany czy się możemy spotkać.

Od razu odpisała.

Oczywiście, spotkajmy się pod szkołą

Jak przeczytałam wiadomość od razu wyszłam z domu i kierowałam się w stronę szkoły.

Jak byłam już blisko zobaczyłam Roksanę, która do mnie machała.

- Hej Clara! - przywitała się

- Cześć - przywitałam się

- To po co chciałeś się spotkać? - spytała

- Muszę ci coś powiedzieć... - powiedziałam

- No to mów - powiedziała

- Moi rodzice mi dzisiaj powiedzieli, że walczyli z jakimś Jacobem i on ma dziecko, które jest ode mnie strasze - powiedziałam

- No to pięknie - powiedziała

- To nie wszystko - powiedziałam - podobno to dziecko już planuje atak na nas - powiedziałam

- Pomożemy ci - powiedziała Roksana

- Nie! Wy się w to mieszać nie macie! - krzyknęłam

- Ale Clara nie poradzisz sobie sama - powiedziała

- Nie macie się w to mieszać rozumiesz?! - spytałam

- Dobrze... - powiedziała

- Hej! - zobaczyłam Zeyn'a

Zeyn podszedł do Roksany i ją pocałował. Byli tak piękną parą.

- Wyglądacie razem tak pięknie - powiedziałam

- Dziękuję - powiedziała Roksana

- A mieliście już pierwszy raz? - spytałam

- Clara! - powiedziała Roksana

- Mieliśmy - powiedział Zeyn

- Hahaha! - śmiałam się

- Zeyn pożałujesz później - powiedziała Roksana

- A tak w ogóle to o czym rozmawiałyście? - spytał

- Rozmawiałyśmy o... - spojrzała na mnie

- o... Niczym ważnym - powiedziała

- Co to za tajemnice przeciwko mnie? - spytał

- No co. Damskie sprawy - uśmiechnęłam się

- No dobra, Roksana moja mama chce cię poznać, więc pozwolisz, że ją zabiorę - złapał ją za rękę

- Oczywiście - powiedziałam

Zeyn i Roksana się oddalili, a ja szłam do domu.

Byłam już przy moim domciu gdy usłyszałam jak ktoś mnie woła. Odwróciłam się i zobaczyłam Gabe, więc znów zaczęła iść.

- Clara zaczekaj! Proszę cię! - powiedział

- Zostaw mnie! - powiedziałam

- Nic nie rozumiesz - powiedział

- I nie chce, mam więcej rzeczy na głowie, muszę się przygotować do bitwy z dzieckiem Jacoba - powiedziałam

- Z dzieckiem Jacoba?! - spytał

- Tak, a więc muszę lecieć - powiedziałam

- Clara, proszę wybacz mi! - powiedział

- Niby czemu?! - krzyknęłam

- Wiem, że mnie kochasz - powiedział

- Spadaj - powiedziałam

Znów zaczęłam iść i byłam już pod domem, gdy Gabe złapał mnie za biodra. Wyrywałam się.

- Puszczaj mnie! - krzyknęłam

- Wybacz mi... - mówił

- Nie! - krzyknęłam

- Co tu się kurwa dzieje?! - zobaczyłam mojego ojca

- Emmm... Nic proszę pana - powiedział Gabe

- Tato on mnie molestuje! - powiedziałam

- Co?! - zobaczyłam minę Gabe

- Ty! Zostaw moją córkę! - powiedział mój tata

Tata podszedł do Gabe wziął za włosy i ode mnie odciągnął. Mój tata był nieobliczalny, a jak chodzi o mnie to nie ma serca, więc tata wsadził Gabe do śmietnika.

- I masz się więcej nie zbliżać do mojej córki! - powiedział mój ojciec

Wziął mnie za rękę i zaprowadził do domu.

Poszłam od razu do swojego pokoju i znów walnęłam się na łóżko.

Nudziło mi się, więc postanowiłam, że popisze z Kaname.

Hej - napisałam

Hej Clara, co tam! - odpisał

Spoko, a u ciebie? - spytałam

Dobrze, znalazłem sobie dziewczynę - napisał

Serio?! Jak ma na imię? - spytałam

Lidia - napisał

Spoko ;) - napisałam

Ja już kończę, pa! - napisałam i wyłączyłam telefon

Znów się nudziłam. Nie wiedziałam co robić, więc postanowiłam, że pójdę spać.

WikusiaChan 💗💗💗
(821 słów)