Pytanie dyskusyjne: Kiedy kolokwializmy mogą być używane przez narratora personalnego/auktorialnego/będącego jednocześnie bohaterem książki i czy korzystanie z nich jest wskazane w każdej z wymienionych narracji?

Objaśnienie: Czytając publikowane teksty kultury, nietrudno natknąć się na zgryźliwe komentarze odnośnie występowania kolokwializmów, inaczej potocyzmów, czyli wyrażeń potocznych używanych w rozmowie między, głównie, rówieśnikami, tudzież osobami będącymi w bliskiej relacji nieopartej na hierarchii. W sporze biorą udział dwa obozy — osoby opowiadające się za kolokwializmami i ich przeciwnicy. Ten pierwszy dzieli się na zwolenników potocyzmów w każdej narracji, w poszczególnych narracjach oraz w narracji pierwszoosobowej. 

Status dyskusji: trwająca

Otwarcie dyskusji: 22.03.2021

Królewscy Strażnicy Dyskusji: 
Voltover 
friend_of_the_night 
_DoreQ_ 

Pomysłodawca tematu:
sutsui 

Zachęcamy do aktywnej dyskusji w komentarzach! 

Opinia zgłaszającego: Nagminne zapożyczanie kolokwializmów do treści psuje jakość tekstu, zarówno prowadzonego z narracji pierwszoosobowej, jak i trzecioosobowej, choć w wypadku — zwłaszcza — narracji auktorialnej jest wręcz niepożądane. Niemniej, czepianie się o zdawkowe używanie kolokwializmów w tym wypadku to przykład niewiedzy na temat literatury, zwłaszcza że potocyzmy występują w wydanych książkach o narracji trzecioosobowej — wszechwiedzącej, auktorialnej i personalnej. Używanie kolokwializmów w narracji personalnej jest akceptowalne przez większość czytelników ze względu na bliskie powiązanie narratora z jednym z bohaterów, jednak w auktorialnej czy wszechwiedzącej, gdzie narrator raczej jest obiektywny — już nie. Problem jest taki, że kolokwializmy służą przede wszystkim do nakreślenia humorystycznej nuty, która nie jest zabroniona w żadnej z wymienionych narracji. Jak użycie kolokwializmu w środku zdania opisującego pogrzeb budzi groteskę i mieszane uczucia, tak na przykład czasowniki oznaczające mowę, które wystąpiły bezpośrednio po zabawnym dialogu — ,,gderał", ,,biadolił", ,,kwękał" są wręcz pożądane, tak samo jak potocyzmy w opisach humorystycznych.