- Nie no. Jesteśmy mutantami a nie potrafimy wygrać wojny?! - zdenerwował się.  Bracia siedzieli w opustoszałej stołówce, mając na stole mapę terenu.

Siergiej wypuścił dym papierosowy z ust  i ciężko westchnął.

- Naziści mają oddział Aniołów, mutantów przystosowanych do latania przez naturę. Dlatego przegrywamy w powietrzu. Nam  zabiera więcej energii i nigdy nie będziemy potrafili tego jak oni. Nie da się zrobić  z Vampira Anioła. - pozostali pokiwali smętnie głową.

- Nie możemy przegrać! - najmłodszy brat uderzył ręką energicznie  w stół. A oczy wszystkich skierowały się na niego.

- To co zrobisz dowódco? - zapytał Victor.

- Przeciągniemy Anioła Śmierci na naszą stronę. - Siergiej powiedział to takim tonem jakim wypowiada się najbardziej oczywiste rzeczy.

Zabeth zaśmiał się.

- I dlatego nasz mały braciszek jest dowódcą. - podsumował-Wygraliśmy I Wojnę Światową to i drugą wygramy!

- Ej! To, że mam  o dwieście lat mniej na karku to nie znaczy, że możesz tak do mnie mówić! - zdenerwował się młody Morgin.

- Ty jesteś mały a  Zabeth jest starcem. - uspokoił go Victor - Ile ty właściwie kończysz w tym roku? 6654 lat? - zwrócił się do średniego  z rodzeństwa.

- 6653! Nie postarzaj mnie! - zgasił niedopałek w herbacie brata.

- Rok w te czy we w te.... - Siergiej zakrył ręką uśmiech.

- Przestańcie! - wrzasnął Victor. - Czy tak się zachowują Brytyjscy bohaterowie wojenni?!