Usłyszałam trzask zamka, tak jak mówił chłopak. Zostały one otworzone. Zerknęłam na drzwi, a one się otworzyły. W nich stanął mój koszmar. Ubrany w garnitur. Przy szyi miał poluzowany krawat, zerknął na mnie z kamiennym wyrazem twarzy. Wszedł do środka, nie odwracając się tyłem do mnie, zamknął za sobą drzwi.

- Była tutaj? - zadał pytanie.

Poprawiłam się, zagryzając lewy polik od środka. Mówić czy nie mówić.

- Była tutaj. - powtórzył wściekły.

- Ttak ale jest okej - zająknęłam się

- To prawda co mówiła? - jego intensywny wzrok był do zniesienia.

Spuściłam głowę w dół, zaczynając bawić się rękami.

- Tak - szepnęłam. Chłopak nic nie mówiąc wyszedł, ale zostawił drzwi na oścież otwarte.

Szybko wstałam z łóżka, zerknęłam za nim, ale go nie widziałam. A do moich uszów doszedł dźwięk trzaskania drzwiami. Wyszedł. I był wkurzony.

Przeze mnie zginie

Podpowiadała mi świadomość.
Zeszłam na dół, a przed pokoju stał Michał. Kiedy mnie usłyszał spojrzał na mnie. A ja doznałam szoku. Miał czerwone oczy, podkrążone i do tego był blady. Wyglądał na takiego który płakał nom stop. Ale czy on płakał?

- On nią się zajmie. Nie będzie cię już niepokoić - odezwał się spokojnie.

Oszołomiona kiwnęłam tylko głową. Na sekundę uśmiechnął się do mnie, po czym bez słowa mnie ominął. Poczułam jak moim ciałem kradnie się lęk i poczucie winy. Łapczywie złapałam oddech, po czym wróciłam do pokoju.
W ciszy czekałam na mojego porywacza, z nadzieją że nic jej nie zrobi.
Minęło od jego wyjścia pół godziny.

Potem godzina

Dwie

Kiedy usłyszałam jak ktoś, znaczy on coś mówi wchodząc na piętro, wybiegłam z pokoju. Moje oczy spoczęły na bruneta,który stał nie opodal mnie. Był gotowy by wejść do swojego pokoju. Patrzył na mnie bez żadnego wyrazu. Powoli zjechałam wzrokiem w dół. Zauważyłam na jego jasnej bluzie czerwone plamy, a na dłoniach miał więcej tego koloru.

- Nie zabiłeś jej? - zadałam pytanie wracając na czekoladowe tęczówki.

Milczał. Zrobił to. To z mojej winy. Przeze mnie ludzie giną.
Pokręciłam energicznie głową na boki, zaczynając się cofać do pokoju. Kiedy znalazłam się w pomieszczeniu trzasnełam drzwiami.
Cichy szloch wydobył się z moich ust.

To twoja wina.

Przepraszam że taki krótki.

Jak są błędy to przepraszam

⭐ Cenię
💭Kocham

Ig: _Violet_love124

~Wi~