(Przeniesione z tomiku "Czasami... róża z kolcami" ze zmienionym tytułem)

Poznaliśmy się chyba

Tysiące lat temu

Gdy gwiazda

Wschodziła nad ziemią

Gdy przeznaczenie

Złączyło istnienia dwa.

Byś był tylko ty i ja.

Lecz porządek świata

Zachwiał posadami,

Wybuchły wulkany,

Pagórki zrównały

A prządki światła

Nić naszą przerwały.

Przeznaczeni tylko sobie,

Od wieków.

Splątani w czasie

I przestrzeni kosmosu,

Rzuceni na igraszki losu.

Przez lata świetlne,

Przez mgławic tysiące

Przez historii wieki

Przez życia zasieki.

Wbrew prządkom

Którą nić naszą splątały

I w dwa końca świata

W zawieruchę dały.

Szukaliśmy siebie.

Przeznaczeni sobie

Od wieków.

Lecz nasze istnienia

Na przekór wszystkiemu

Wolę silną miały

I by się odszukać

Śmierć też pokonały.

Lecz w końcu

Przeznaczenia nadszedł czas

I połączył w końcu nas

Patrzę teraz w oczy twoje,

Ty zaś trzymasz dłonie moje

I już wiemy, że to my

Przeznaczeni sobie od wieków.