Na ostatniej mieszkam planecie

Tej pierwszej od końca świata,

Gdzie ciemność panuje wszędzie

A oddech w mroku się chowa.

Nadziei blask niknie w oddali,

Niczym światło gasnącej gwiazdy,

Zaś pasmo meteorytów oddziela

Mnie od ludzkości.

Na mojej planecie kwitnie

Pustka i próżnia serc wypalona,

Ona mi towarzyszką

I zapewne wraz ze mną skona.