Setki gwiazd na niebie,

Jedna myśl w mej głowie

I nawet wszechświat nie wie,

I księżyc nie dowie,

Co się kłębi w mojej głowie.

Roje myśli jak gwiazdy

Się w niej zapalają,

Niknął, gasną, bądź też zapalają.

Trwają niczym ułamek

Sekundy kosmicznej

Tak zupełnie i wcale

Niepotrzebnie lirycznej.

Lecz teraz myśl moja,

Niczym supernowa

Wybuchnąć, rozszarpać

Zupełnie gotowa.

By w końcu się się

Zapaść w galaktykę nocy,

Pociągnąć za sobą

Z całą siłą mocy,

Rozproszyć w przestrzeni,

Wpaść w ciemność

Bez końca,

Gdzie nie docierają

Już promienie słońca.

Droga mleczna już za mną

Niczym myśl przetarta.

Moje życie przegrane

Jak przegrana karta.