Wiele się ostatnio mówi o uzależnieniu od elektroniki u dzieci i nastolatków. Ta dzisiejsza młodzież ciągle siedzi na telefonie, gra albo spędza całe godziny przy komputerze, słyszymy od przedstawicieli starszych pokoleń. Z pewnością jest w tym bardzo dużo racji, jednak wiele osób zapomina, że uzależnienie to może dotyczyć także dorosłych.

Według statystyk w 2006 problem uzależnienia od Internetu obejmował już 23% ludności Polski. Wiadomo też, że z każdym rokiem ta liczba się zwiększa. 25% osób uzależnia się od Internetu już w ciągu pierwszych sześciu miesięcy korzystania z niego, 58% podczas kolejnych sześciu miesięcy, a 17% po ponad roku. Problem postępuje bardzo szybko. Możemy nawet nie zauważyć, kiedy zaczniemy traktować Internet jako ucieczkę od rzeczywistości. W tej chwili podobny stosunek do sieci ma 30% całej ludzkości. 6%, czyli około 420 milionów osób boryka się z uzależnieniem. Co ciekawe, dostęp do Internetu ma około 40% wszystkich ludzi na świecie. To znaczy, że prawie co siódmy z korzystających z sieci jest zwyczajnie uzależniony.

Te dane mogą (i powinny) przerażać. Ogromna liczba ludzi boryka się z tym problemem, dlatego warto być gotowym na wypadek takiej sytuacji.
Jeżeli zauważymy, że ktoś z naszych bliskich wykazuje niepokojące objawy związane z korzystaniem z internetu, przede wszystkim powinniśmy zachować spokój i w delikatny sposób poruszyć temat w rozmowie. Ważne jest, by nie naciskać lub nie oskarżać danej osoby ‒ uzależniony może zareagować agresywnie. Chodzi o to, by zwrócić uwagę i uświadomić mu, że jest chory, a nie zlinczować go. Prawdopodobnie nawet nie zdaje sobie sprawy z zagrożenia, nie chce dopuścić do siebie myśli, że stracił kontrolę. Jako bliscy takiej osoby powinniśmy zapewnić ją o naszym wsparciu, uświadomić o problemie i jego skali. Pokazać, że sytuacja jest nieciekawa, ale pomożemy w pokonaniu uzależnienia.

Opcje są oczywiście dwie ‒ albo uzależniony zrozumie sobie swoją sytuację, albo zbagatelizuje cały problem. W pierwszej sytuacji połowa sukcesu już za nami. Powinniśmy sprawdzić, ile czasu chora osoba spędza przed ekranem. Następnie powoli, ale sukcesywnie zmniejszać ten czas. Nakładać ograniczenia i dbać przede wszystkim o to, by się ich trzymać (nieco mniej istotną sprawę stanowi fakt, jak bardzo ograniczymy taką osobę). Dobrą opcją są małe, skuteczne kroki. Przykładowo ‒ jeśli uzależniony spędza średnio siedem godzin, korzystając z elektroniki, zmniejszmy ten czas do sześciu albo sześciu i pół. Gdy będzie w stanie wytrzymać takie ograniczenia, skróćmy czas jeszcze mocniej.
Mocno zalecane jest także zgłoszenie się po pomoc do psychologa. Specjalista dokładnie określi rodzaj uzależnienia i przygotuje dopasowaną do pacjenta terapię, która pomoże w pokonaniu choroby. Wskaże właściwy kierunek działania oraz rozwieje wszelkie wątpliwości. Podpowie, jak w odpowiedni sposób zaplanować dzień i z jakich metod korzystać, by trzymać się tego planu. Terapia wraz z psychologiem z pewnością będzie szybsza, łatwiejsza, a także bezpieczniejsza, niż ta wykonana samodzielnie.

Co w wypadku drugiej możliwości, gdy uzależniony nie przyjmuje do wiadomości tego, że jest chory? Przede wszystkim należy dalej próbować mu to delikatnie uświadomić. Ten, kto nie chce walczyć z tak poważnym problemem, przegrywa już na samym początku. Pokazanie tego powinno być naszym głównym celem, najważniejszym działaniem prowadzącym do wyleczenia. Być może będzie też jednym z trudniejszych zadań, z jakim będziemy musieli się zmierzyć. Najważniejsze to nie poddawać się. Jeśli jednak czujemy, że nasze próby nie przynoszą rezultatów, powinniśmy skonsultować się z psychologiem, który podpowie, co możemy zrobić.

Jako najbliższa rodzina osoby uzależnionej mamy na nią ogromny wpływ. Dlatego ważne jest nasze zachowanie w trakcie trwania terapii. Powinniśmy przestrzegać ustalonego planu dnia, proponować wspólne aktywności ‒ alternatywy dla komputera, dużo rozmawiać, interesować się sprawami chorej osoby, a przede wszystkim pokazywać jej nasze wsparcie. To bardzo wiele dla niej znaczy i z pewnością pomoże podczas terapii.

Istnieje też szansa, że sami dostrzeżemy u siebie problem. W takiej sytuacji powinniśmy najpierw powiadomić swoich bliskich, by pomogli nam walczyć z uzależnieniem. Następnie musimy rozpocząć ograniczanie czasu spędzanego przed ekranem i skierować się po pomoc do specjalisty.
Sytuacje uzależnień od elektroniki niestety zdarzają się coraz częściej. Z tego powodu powinniśmy uważnie obserwować siebie i swoich bliskich oraz nie traktować komputera jako jedynego źródła rozrywki. A wtedy wszystko powinno być dobrze.

Źródła:
https://cplwowska.pl/uzaleznienie-od-komputera/
https://www.mp.pl/pacjent/psychiatria/uzaleznienia/74360,uzaleznienie-od-komputera-i-sieci-siecioholizm
https://www.uzaleznieniabehawioralne.pl/siecioholizm/skala-zjawiska-uzaleznienia-od-internetu/
https://www.uzaleznieniabehawioralne.pl/siecioholizm/uzaleznienie-od-internetu/
https://psychoterapiacotam.pl/uzaleznienie-od-gier-komputerowych-jak-z-nim-walczyc/#Leczenie_uzaleznienia_od_gier_komputerowych
https://tech.wp.pl/420-milionow-ludzi-uzaleznionych-od-internetu-6034806917137537a