Ik word langzaam wakker. Ik voel me zwak en misselijk. Ik heb niet de kracht om overeind te komen. Dan springt er voor mijn neus een scherm aan. "Hallo lady America! Jij bent één van de 14 uitverkorenen. Je bent een goldstar-reiziger. Je wordt nu naar je kamer gebracht." Zegt een vrouw op het scherm. Ik knipper verbaasd. Wat is dit? Ik wil hier niet zijn. Dan komt opeens het bed in beweging. Ik kijk over de rand. Het bed gaat vooruit over rails in de vloer. Best wel snel eigenlijk. Ik slik en houd me goed vast. Na wat een eeuwigheid leek te duren stopt het bed voor een brede deur. De deur schuift open en ik wordt naar binnen gebracht. Ik kijk om me heen. Wat mooi hier! Ik ben in een grote kamer. Ik denk dat het mijn slaapkamer is. Het bed rijdt naar een plaats en stopt daar met een klik.

"U bent nu op uw kamer lady America. Hier is uw verblijf. Het is niet toegestaan om uw kamer te verlaten tussen 8 uur 's avonds en 6 uur 's ochtends. U zult morgen uw kamergenoot ontmoeten. Tot die tijd moet u in deze kamer blijven." Zegt de beeldscherm vrouw weer. "Oke.." Mompel ik. Ik denk verward na. Kamergenoot? Niet deze kamer uit? Wat gebeurt er dan?
Ik zucht, veel te veel informatie vandaag en teveel vragen. Ik besluit te gaan slapen. Ik sluit mijn ogen en val in een diepe slaap

~flashback~
"Mama! Ik wil niet mee! Papaa!!" Ik gil en schreeuw maar de mannen laten me niet los. Tranen stromen over mijn wangen en ik word in een auto gesmeten. Ik knal met mijn hoofd tegen de zijkant. Verblindende pijn, een prik in mijn arm en daarna zwart
~einde flashback~

Ik schrik wild wakker uit mijn droom. Wat was dat?! Ik probeer de droom te onthouden maar hij glipt uit mijn gedachten. Ik probeer te bedenken waar ik was voordat ik hier was en hoe het was. Was. Ik zucht en laat me achterover vallen. Waarom ben ik hier?  Wat doe ik hier? Wat is dit?! Er beginnen tranen te komen. Ik probeer ze snel weg te knipperen maar ze blijven komen tot ze over mijn wangen stromen. Stille tranen over een verlies wat ik niet weet. Ik weet niks....