O mijn god.
Maxon valt als een lappenpop op de grond en beweegt niet. Ik staar geschokt naar hem en naar mijn hand. "O mijn God. Marlee is hij dood?" Vraag ik ontzet. "Nee, maar wel bewusteloos." Zegt ze. "Heb je enig idee wat ik net heb gedaan?" Vraag ik. "Ja, Maxon bewusteloos geslagen." Antwoordt Marlee. Er lopen nog mascarastrepen over mijn wangen en ik heb rode ogen. "Iemand moet komen." Mompel ik paniekerig. Dan komt Celeste de hoek om en als ze Maxon ziet liggen begint ze te gillen. "JULLIE HEBBEN HEM VERMOORDt!!" Gilt ze. Omdat de anderen haar ook horen komen ze snel aangerend. "Wat is hie..." zegt Lucy maar ze stopt als ze Maxon ziet en fronst haar wenkbrauwen. "Wat is er gebeurd?" Vraagt Hale boos. "N..Niks..." Zeg ik paniekerig. "Maxon!" Roept Kile als hij zijn vriend ziet liggen. Marlee is blijkbaar mijn rolstoel gaan halen want ze komt nu aanrennen met het ding. "America ga zitten! Snel!" Roept ze. Als ze langs komt laat ik me in de rolstoel vallen en we sjezen weg. "Dat was op het nippertje." Hijgt Marlee. "Als we terugkomen vermoorden ze ons." Zeg ik. Ik kijk om naar Marlee. Ze kijkt peinzend voor zich uit. We zijn gestopt voor een reusachtige deur. "waar leid deze deur heen?" Vraag ik aan Marlee. "geen idee. Sesam open u!" Zegt ze lachend. Ik proest het uit. "dát had zin!" Zeg ik lachend. Maar ons lachen vergaat al snel als er geluiden komen vanachter de deur. Gesmoorde geluiden, één hoge gil. Daarna stilte. "wat was dat?" Vraag ik geschokt aan Marlee. "geen idee..." Fluistert ze. Ik rol mezelf naar de deur toe en roep: "hallo? Wie is daar?" Roep ik. Het blijft stil. "America. We gaan." Zegt Marlee dwingend. "wahacht." Zeg ik geïrriteerd terwijl ik nadenk over hoe ik die deur. "America nu!" Zegt Marlee nog een keer. Ik negeer haar. Er lijkt geen manier te zijn om de deur te openen maar als ik beter kijk zie ik allemaal lijnen lopen. Over de hele deur lopen kleine lijntjes. Bijna niet zichtbaar. "America!" Fluistert Marlee nu. Pas als ik 3 klikjes hoor draai ik me om en ik sta stokstijf stil als ik zie dat er drie geweren op mij en Marlee gericht zijn. Geladen geweren. "Komt u alstublieft mee." Zegt een van de mens botten bars. "wat is er achter die deur?" Vraag ik. "Komt u mee?" Zegt de mensbot nu iets dwingender. "Niet voordat ik het weet." Zeg ik. "Dan zie ik maar een mogelijkheid." Zegt de mensbot. Hij heft zijn geweer iets hoger en schiet...
Sorrryyy dat het zo lang duurde! Ik had echt nul inspiratie... En ik vind dit stuk ook echt slecht maar het wordt weer beter. I promise!
Love you all!!!!
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro