Ik weet niks..

Ik huil mezelf in slaap.
De volgende morgen
Ik word wakker van die beeldschermvrouw: "goedemorgen lady America. Hebt u goed geslapen? Kleed u maar aan, mooi en netjes. Vandaag ontmoet u uw kamergenoot! Opschieten dus!" Zegt ze. Ik geeuw en wrijf de slaap uit mijn ogen. Ik stap uit bed en loop naar de eerste deur die ik zie. Ik open hem, de badkamer. De deur ernaast, kast. Wacht, inloopkast!! Ik spring op en neer van blijdschap. Ik heb altijd een inloopkast willen hebben! Ik loop erin en mijn mond valt open. De kast is zó groot! Niet normaal!

Er zijn veel roze kleren in de kast. Ik glimlach. Roze is mijn lievelingskleur. Ik kies voor een mooie, roze jurk

Ik trek de jurk aan en strijk de stof glad, dan draai ik een rondje. Ik voel me erg mooi. Ik moet alleen nog schoenen hebben. Ik kijk zoekend de kamer rond. dan zie ik nog een deur. Ik loop erheen en open de deur. Wat?! Nog een inloopkast?!

Alleen maar voor schoenen! Ik vraag me af waar dit allemaal goed voor is.. Al die luxe! Maar voor wat? Ik kies een paar pumps en trek ze snel aan. Dan hoor ik mijn maag knorren. Blijkbaar hoorde Mimi dat ook. (Zo heb ik de beeldschermvrouw genoemd) "hebt u honger?" Vraagt ze. "Ja, tuurlijk!" Antwoord ik. "Dan kan u nu de mensbot volgen. "Mensbot?" Vraag ik. "Ja, mensbot. Een robot mens." Zegt Mimi. "Ooh, ik snap het." Zeg ik. Ik snap het eigenlijk helemaal niet maar ik zal het zo wel zien. Dan komt er iemand de kamer ingelopen. "Daar is Arthur, uw persoonlijke mensbot." Zegt Mimi. Ik bekijk hem aandachtig. Je kan bijna niet zien dat hij een robot is. "Volgt u mij maar lady America." Zegt hij opeens. Ik gil van schrik en spring achteruit. Hij komt snel op me af en helpt me overeind. "We kunnen gaan hoor." Zeg ik vlug. Hij knikt en loopt voor me uit. Hij opent de deuren en houd ze voor me open als een echte gentleman. Ik glimlach en loop de kamer uit. Een soort van beklemmend gevoel valt van me af. Arthur glijdt voor me uit over een soort van rails. Na 5 minuutjes door de gang lopen met nog 10 andere deuren slaan we linksaf en komen we in een open ruimte. Ik kijk met open mond om me heen. Het is overal wit en de ramen... Door de ramen zie ik zwart met lichtpuntjes. Ik ren naar een van de grote ramen en druk mijn neus tegen het glas. Dan zie ik het; we zijn in de ruimte...

Jeeeej, eerste hoofdstukje!! Omg!! Ff by the way; het meisje op de foto is America. Maar dat hadden jullie vast al geraden ;D