Kilka minut później...

Policjanci Kuba Milczek i Karolina Bęk podjechali pod szpital Hotel Dieu, gdzie wybudzono tę dziewczynę, na rowerach. Bez wielkich wahań, odstawili rower w wyznaczonym do tego miejscu i weszli do środka.

- Dzień dobry- powiedział Kuba po francusku.

- Dzień dobry- odrzekła pielęgniarka.

- Starszy aspirant Jakub Milczek, to moja partnerka podkomisarz Karolina Bęk. Jesteśmy tutaj, gdyż słyszeliśmy, że ze śpiączki wybudziła się jedna z ofiar, Mireille. To prawda?

- Zgadza się, na razie stan jest u niej stabilny.

- Czy możemy z nią porozmawiać?

- Tak, tylko niedługo. Dziewczyna jest w szoku po pobiciu. Znajduje się w sali nr 24.

- Dobrze dziękujemy- odpowiedziała Karolina.

Ruszyli szpitalnym korytarzem. Minęli inne sale, które były przepełnione ludźmi, aż w końcu dotarli do sali nr 24 i weszli do środka. Zobaczyli wielkie pomieszczenie wypełnione młodzieżą w wieku od 16 do 17 lat. Dotarli do dziewczyny, która była podpięta do kroplówki. Karolina, jako że powszechnie wiadomo, dziewczyna łatwiej dogada się dziewczyną, chciała z nią rozmawiać, z kolei Kuba pilnował wejścia do sali.

- Witaj- powiedziała policjantka do dziewczyny.

Jednak ona nie odpowiedziała. W jej oczach malował się strach.

- Posłuchaj mnie- rzekła Bęk- musisz mi powiedzieć. Wiesz, kto to zrobił?

Mireille pokiwała głową, że nie. Dalej leżała wystraszona na łóżku. Po chwili dodała Karolina:

- Powiedz mi, czy wiesz, od kogo dostajesz te złowrogie wiadomości?

Dziewczyna popatrzyła chwilę na zdjęcia i pokiwała głową, że tak.

- Myślisz, że ta osoba mogła ci to zrobić?

Dziewczyna jednym przytaknięciem potwierdziła.

- Powiedz nam, kto tobie grozi i prześladuje?

Dziewczyna przez długi czas nie odpowiadała.

- Nic tobie nie grozi- zapewniała ofiarę policjantka- Damy ci policyjną ochronę wraz z Aurore, która też tak została pobita. Tylko musisz nam powiedzieć, co się stało.

Po chwili ponownego milczenia dziewczyna wreszcie odpowiedziała:

- Wpadłyśmy w ogromne kłopoty, jesteśmy szantażowani, szykanowani, obrażani, tylko przez to, że popełniłyśmy błąd.

- Co się stało?- zapytała przejęta policjantka.

- Kiedyś wraz z moją przyjaciółką pożyczyłyśmy pieniądze od naszego przewodniczącego klasy. Było tego 20 dolarów. Miałyśmy tydzień na spłacenie długu. Niestety nie było nas stać na oddanie pieniędzy. Wtedy zaczął nam grozić. Wysyłał z różnego numeru telefonu pogróżki, blokowałyśmy i kasowałyśmy wiadomości. Chciałyśmy, żeby dał na spokój. Chciałyśmy spłacić mu pod koniec tego miesiąca. Myślałam wraz z Aurore, że jesteśmy już bezpieczne. Ale....

- Jak nazywa się ta osoba?- zapytał Kuba.

- Nazywa się Armand Le Bon.

- Spokojnie- odrzekła Karolina- jesteś bezpieczna. Kuba dzwoń natychmiast na policję!

Jednak zanim zdołał to zrobić, do sali wbiegł przejęty Bruno. Natychmiast podbiegł do łóżka Mireille, przykucnął i powiedział:

- Byłem strasznym idiotą, że nie chciałem się z tobą kontaktować.

- A ja byłam straszną idiotką, że uwierzyłam w te spreparowane zdjęcia i moją byłą przyjaciółkę. Szukałam cię wszędzie, zawsze ode mnie uciekałeś- rozpłakała się.

- Przepraszam cię za wszystko- odpowiedział Bruno- chcę, abyś została moją dziewczyną dalej!!!

- Naprawdę? Wybaczasz mi moją naiwność?

- Tak. Bardzo cię kocham i to się nie zmieni.

Chwycił ją za rękę.

Policjanci z boku z miłym uśmiechem spoglądali na tę scenę, jednak szybko musieli wrócić do sprawy. Kuba wyjął telefon i wykręcił numer na KMP w Paryżu.

- Proszę- powiedział Bruno do Karoliny- dopadnijcie tego dupka, który jej to zrobił.

- Właśnie już mamy podejrzanego i zaraz go zatrzymamy.

- Halo!- rzekł Jakub Milczek do dyżurnego w słuchawce.

- Dzień dobry.

- Potrzebujemy natychmiast rozmawiać z panem Rogerem, natychmiast!

- Dobrze, już go wołam.

Po chwili pod słuchawkę przyszedł pan Roger.

- Kto rozmawia?- zapytał.

- To ja Kuba. Rozmawialiśmy z pierwszą ofiarą pobicia i udało nam się ustalić, kto pobił zarówno Mireille, jak i Aurore. Jest to przewodniczący ich klasy niejaki Armand Le Bon, który je szantażował za to, że nie zwrócili wszystkich pieniędzy w terminie. Chciał się na nich zemścić.

- Przyjąłem- odrzekł pan Roger. Szykujemy blokadę.

- Przyślijcie kogoś do pilnowania zarówno Mireille, jak i Aurory- powiedział Kuba.

- Zrozumiałem. Już jedziemy na miejsce. Skontaktuje się z Alix Kubdel i przekaże wasze ustalenia.

- Zrozumiałem. Natychmiast jedziemy go zatrzymać. Zadzwonię do Alyi, żeby sprawdziła, o której godzinie kończy zajęcia.

- Do widzenia!

- Do widzenia!- odrzekł Kuba i odłożył słuchawkę.

Wybiegli z pomieszczenia. Tymczasem weszli lekarze i zmienili kroplówkę Mireille. Policjantki, gdy tylko wybiegli, wsiedli na rowery. Kuba skontaktował się z Alyą.

- Halo!

- Halo- odrzekła dziewczyna.

- Miejcie na oku chłopaka o imieniu Armand Le Bon, on wysyłał groźby. Pani komendant już o tym wie.

- Potwierdzam.

- Spróbujcie go zatrzymać. Jeżeli spróbuje uciec, jest blokada ulic dookoła szkoły. Nie wymknie się. Postarajcie się go zatrzymać.

- Przyjęłam- odpowiedziała policjantka i się rozłączyła.

                                                                                                    ***

5 minut później....
Nino i Alya śledzili Armanda Le Bona, który skończył już zajęcia szkolne i wychodził. Policjanci krzyknęli, żeby mężczyzna się zatrzymał, jednak przyśpieszył i rzucił się do ucieczki. Alya ogłosiła to w krótkofalówce.

- Do Kuby i Karoliny. Armand Le Bon ucieka, powtarzam, przestępca ucieka!

- Idziemy go zatrzymać- odrzekł Kuba- gonimy go.

- Stój policja!- krzyknęła Karolina.

Armand Le Bon skręcił gwałtownie. Dotarł do ulicy i zaczął uciekać. Niespodziewanie za rogu wyjechał radiowóz na sygnałach.

- Stój policja- wrzasnął pan Roger, wymierzając broń w kierunku bandyty. Na ziemię.

Armand Le Bon położył się na ziemi, ręce trzymał prosto. Pan Roger do niego podszedł.

- Ubezpieczajcie!- krzyknął do Kuby i Karoliny.

Natychmiast oni wyjęli broń i wymierzyli do napastnika. Pan Roger skuł w kajdanki podejrzanego mężczyznę i zaprowadził skutego do pokoju przesłuchań.