Günaydııınnn canlar , finale son 2 😍

58 .

Gözlerimi açtığımda Korayın odasında olduğum aklıma geldi ve sırıttım. Dün gece sevdiğim adamın odasında uyumuştum , onsuz. Bu düşünce aklıma gelince sırıtışım silindi.

Kısa bir esnemenin ardından yataktan kalkıp odadan çıktım.

Eve sessizlik hakimdi. Bunun üzerine herkesin duyacağı şekilde bağırdım.

"Hey millet hala uyuyor musunuz?"

Kesin uyuyorlardı. Kimseden ses seda çıkmayınca aşağıya indim.

Görüş açıma ilk giren koltukta üstsüz bir şekilde yatan Koraydı.

Onu saatlerce böyle izleyebilirdim. Ne de olsa son saatlerimizdi. Kim bu manzaradan ayrılmak isterdi ki? Şahsen ben asla istemezdim.

Yanına sessizce yaklaşarak alnına düşen saçlarını yumuşakça geriye ittim.

O inanılmaz yüzünü incelerken aklım anılarımıza gidiyordu. Beni bırakıp gitmeyi nasıl düşünmüştü hala inanamıyordum. Keşke bir şaka olsaydı. Değildi.

Elimi çenesinde ve yanaklarında gezdirerek bir kez daha ona olan hayranlığıma hayranlık eklendi.

Kusursuzdu.

Tam yanağına öpücük konduracakken aniden kafasını çevirmesiyle dudaklarımız birleşti. Daha doğrusu beyfendi dudaklarıma yapıştı.

Geri çekildiğinde "Pisliksin" diyerek göğsüne bir tane vurdum. Beni öpmesini hiç beklemiyordum.

"Zamanını kolluyorduk kızım ama az daha öpmeyeceksin sanıp uyku rolünü bırakacaktım" deyince bu haline yine sırıttım.

"İykide uyanmamışsın o zaman"

"Hım bak sen" deyip yüzünü yüzüme yaklaştırdığında sırıtmaya devam ederek gözlerimi kapatıp bende ona yaklaştım.

Öylece hiç bir şey yapmadan durunca "Ee" diye mırıldandım.

Artık öpse iyi ederdi. Boynum ağrımaya başlamıştı.

Kulağıma gelen kıkırdama sesiyle hemen gözlerimi açtım.

"Ya sen tam bir pisliksin Koray!"

Ben onun beni öpmesini beklerken beyfendi ne mi yapıyordu? kollarını göğsünde birleştirmiş öylece beni izliyordu.

"Bende seni seviyorum prenses" diyerek yanağımdan bir makas alıp koltuktan kalkınca sessizce sinirden inledikten sonra arkasından gittim.

"Ee senin uçağın kaçta?"

"İki saat sonra"

"Ne oha bu kadar erken mi gideceksin?"

"Maalesef"

"Koray bende seninle geleyim lütfen"
Artık yalvarma aşamasına gelmiştim. Onsuzluğu düşündükçe delirme aşamasına bile gelebilirdim.

"Etris bunu konuşmuştuk. Benimle gelemezsin yapma böyle"

Korayın gözleri acı çekermiş gibi bir hal aldığında kalbimde bir sızı hissettim. Onu ilk kez böyle görüyordum.

"Peki tamam daha fazla ısrar etmeyeceğim. Git tamam mı? Git ve sakın bir daha karşıma çıkma"

Son kelimelerimi söyleyip Korayın yanından ayrıldım. Odaya çıkıp üzerimi değiştirdikten sonra hızlıca evden çıktım. Korayda arkamdan gelmemişti zaten. Gitmeme izin vermişti.

O sustu.

Ben gittim.

Ve biz bittik.

Korayın anlatımından;

"Onsuz nefes dahi alamazken onu bırakmak düşüncesi beni kahrediyor ama mecburum!"

Etris gittikten sonra kendimi delirecek gibi hissettim. Ben ne yapıyordum böyle! Sevdiğim kızı korumaya çalışırken aslında bir parçasını ondan koparıyordum. Canını yakıyordum.

"Koray sakin ol sen doğru olanı yapıyorsun. Etris de bunun farkında"

Duvara en sertinden yumruğumu geçirdikten sonra öfkeli bakışlarla Asrına döndüm.

"Hayır farkında falan değil onu bırakıp gideceğim için bana kızgın, kırgın."

"Zamanla anlayacaktır"

"Bilemiyorum Asrın belki de gitmemeliyim"

"Peki düşmanların? Onları ne yapmayı düşünüyorsun kardeşim?"

"Bir yolunu buluruz"

"En iyi yol gitmek, buralardan uzaklaşmak"

Bir süre düşündüm. Asrın doğru söylüyordu. Etrisin güvenliği için gitmeliydim. Her an aklımda etrise ya zarar verirlerse düşüncesiyle yaşayamazdım.

"Sanırım haklısın."

-

Uçak alanına geldiğimizde Asrınla son kez vedalaşıp uçağa bindim.

Hala vaktim vardı.

Şu an uçaktan inip Etrise gidebilirdim. Sevgilime gidebilirdim. Aklımı kaçıracakmış gibi hissediyordum. Ne yapmam gerektiğinden emin değildim.

Telefonuma gelen mesaj sesiyle hızlıca elime telefonu aldım.

Whatsaap'tan bilmediğim bir numara tarafından mesaj gelmişti.

Mesajı açtığımda gördüğüm fotoğraf ve gelen mesajla sinirlerim tavan yaptı!

Bilinmeyen numara; "sevgilin yokluğuna kolay alışacak Erinçoğlu merak etme bunun için elimden geleni yapacağım😉"

Koray; "sakın etrisin yanına yaklaşmaya kalkma ! Seni yaşatmam"

Bilinmeyen numara; "cesaretin varsa gelde yüzüme söyle"

Koray; "geliyorum lan geliyorum!!"

Bir hışımla uçaktan inip gidişimi iptal ettirdim.
Hızlıca Asrını arayıp durumu anlattıktan sonra park alanına giderek arabama binip havaalanından uzaklaştım.

Gaza basa bildiğim kadar bastım.

Bir an önce Etrise ulaşmam lazımdı! Onu bırakıp gitmeyi düşünmek en büyük aptallığımdı.

Etrisin anlatımından;

Korayın evinden ayrıldıktan sonra doğruca eve gidip kendimi odaya kapatmıştım şu ana kadar.

Telefonuma tanımadığım bir numaradan mesaj geldi.

05********** ; "Sevgilim , benim Koray. Gitmekten vazgeçtim kelebeğim Oris Beach'te seni bekliyorum."

Mesajı okurken içimden sevinç çığlıkları atmak geliyordu!! Koray gitmemişti. Beni bırakamamıştı iştee.

Hızlıca üzerimi değişip evden çıktım.

Deniz kenarına geldiğimde henüz kimseler yoktu. Biraz bekledikten sonra omzumda hissettiğim elle gülümseyerek başımı o yöne çevirdim.

Korayın gelmesini bekliyordum.

Ama gelen o değildi.

Koray gelmemişti!

Yanımda duran şahısa bakarken aklıma bana gelen mesaj gelmişti. "Kelebeğim" yazısı bir süre aklımda tekrar etti. Koray bana asla kelebeğim demezdi!

Oyuna getirilmiştim.

Salak gibi onun Koray olduğuna inanmıştım.

Beni zaafımdan vurmuşlardı.