Sırların çözülmesinee son iki gün!! 😁 yani hikayeye göre iki gün 😜 takipte kalın xx

48 .

Sabah ablamla çıkış işlemlerini halletmek için hareketlendik. Hala sırtım sızlıyordu ama kalbimde ki sızı kadar kuvvetli değildi maalesef.

"Tatlım sen burada otur bekle ben hemen çıkış işlemini tamamlayıp geliyorum"

Ablamın yanımdan ayrılması üzerine hastane koridorunda duran banka dikkatlice oturdum. Ablam çıkış işlemlerini halledip gelene kadar öylece oturacaktım ve bu durum çok sıkıcıydı.

Elime telefonumu alıp bir oyun açtım. Maksat zamanı hızlı geçirmek. Çok geçmeden önümde hissettiğim hareketlilikle başımı telefondan kaldırdım.

Gözlerim karşımda duran kişiye kaydığında hızlıca bakışlarımı çevirdim.

"Geçmiş olsun Etris, nasıl oldun iyi misin?"

Utanmadan birde soruyor ya! Sonuçta Korayın kankası ne diye ilgileniyor ki benimle ! Ona ne benden? Onlara ne?

"İyiyim Asrın."

"Sevindim. Bir şeye ihtiyacın olursa muhakkak beni ara her zaman yardımcı olurum"

"Sağol ama gerek yok tanımadığım insanların yardımına ihtiyacım yok benim."

Asrın ve benim aramda keskin bakışlar geçerken sanki bir düello da mücadele ediyor gibiydik.

"Ben yinede söyleyeyim aklında bulunsun" deyip yanımdan gitmek için hareketlendiğinde hiç bir şey demedim.

Kesin onu buraya Koray yollamıştı. Beyfendi bana ulaşamayınca adamlarını yolluyordu tabi. Daha öncede aynısını yapmıştı. Onunda raconu bu olsa gerek.

Korkak.

Asrının arkasından bakarken hemen koridorun sonunda durdu. Önünde biri vardı. Gövdesinin yarısını görebiliyordum ama yüzünü göremiyordum. Asrın o kişiyle bir şeyler konuşurken hala bakışlarım üzerlerindeydi.

"Hadi ya biraz öne git" diye mırıldandım.

'Kimle konuşuyor bu?' Diye soruyordu iç sesim. sabırsız bakışlarım hala onların üzerindeyken ablamın sesini duymamla hızla başımı çevirdim.

"Tatlım gidebiliriz hallettim her şeyi"

"Tamam abla" diyerek ayağa kalktım ve son kez başımı Asrının olduğu yöne koridorun sonuna çevirdim. Bom boştu.

Ah kim olduğunu göremeden kaçırmıştım ama aklımda tek bir kişi vardı.

Koray.

-

Akşam olduğunda ablam , sevgilisi Tuncay ve Furkanla bizim evde oturuyorduk.

Tuncay enişteciğim ve Koray yüzünden benden uzaklaşan sevgili arkadaşım Furkan bana geçmiş olsun ziyaretine gelmişlerdi.

Tuncay enişte "neyseki mermi çok derine inmemiş etrisciğim" dedi teselli verircesine.

İçimden keşke beni öldürecek kadar derine girseydi diye geçirdim.

Ablam "aynen ama hala anlamıyorum ya kardeşimden ne istedi o pislikler ! Üstelik bunların başında Berk varmış hala inanamıyorum"

Ablam ve Tuncay enişte bana açıklama beklermişcesine bakınca dilim tutuldu. Ne söyleyeceğimi bilmiyordum.

Neyse ki Furkan "muhtemelen Berk Etrisin onu reddetişini kabullenememiştir yengeciğim" diyerek beni açıklama yapmaktan kurtardı.

Furkana minnet dolu bakışlar attım.

"Bunun hesabını ödeyecek ama kardeşim az daha ölebilirdi ondan şikayetçi olacağım"

Tuncay "bu işlerle ben ilgilenirim hayatım siz uğraşmayın" deyince ablam başıyla onayladı.

Ayağa kalkabilecek kadar iyi olunca "ben odama gidiyorum" deyip yanlarından ayrıldım.

Odama girdiğimde Telefonuma gelen mesajla önce masamın üzerinden telefonumu aldım.

Giray'dan mesaj var yazıyordu. Korayı engellemiştim evet ama onu Giray adıyla engellemeyi akıl edememiştim.

Beyfendinin o kadar çok numarası vardı ki birini engellesem başka yerden yazıyordu.

Giray; "neden odana gittin? kendini iyi hissetmiyorsan seni hastaneye götürebilirim?"

Etris; "benimle ilgileniyormuş gibi yapmayı kes Koray! Uzak dur benden"

İsim düzeltme kısmına girerek Giray'ı koray olarak değiştirdim. Ve son kez ne diyeceğini bekleyerek onu engelleyecektim.

Koray; "bana sadece 2 gün ver .."

Etris; "ne demek bu? Ne 2 günü?"
(Görüldü.)

Etris; "cevap ver !!"

Etris; "beni delirtmeye mi çalışıyorsun! cevap ver koray!"

Etris; "lanet olsun tamam mı! Seni önemsediğim güne lanet olsun."

Ve etris Koray'ı engelleme fikrinden vazgeçer.