47 .

Gizem gittikten sonra yatır vaziyeti alarak gözlerimi tavana diktim. Öylece bom boş tavana bakıyordum. Ben hiç bir şey düşünmemeye çalıştıkça düşüncelerim daha da yoğunlaşıyordu sanki.

Telefonuma gelen mesaj sesiyle yan tarafımda duran komedinden telefonu aldım.

Ve bingo. Tam da tahmin ettiğim kişiden mesajlar vardı.

Koray; "etris"

Koray; "yanında olmak istiyorum , izin ver odaya gireyim"

Etris; "senin yüzünü görmek, sesini dahi duymak istemiyorum Koray!"

Koray; "peki tamam ama bana bir neden söyle? Beni sevdiğini sanıyordum"

Etris; "evet lanet olası seni seviyorum ve sevdiğim kadarda nefret ediyorum! Neden biliyor musun Koray erinçoğlu? Çünkü sen çıkarların uğruna insanları kullanan aşağılık herifin tekisin."

Koray; "çıkarlarım mı? Hiç bir şey bilmiyorsun Etris! Ben Damlayı kullanmadım "

Etris; "hala beni kandırmaya çalışıyorsun! Senin yüzünden en yakın dostumun yüzüne bakamıyorum. Utanıyorum Koray. Ona bunları yaşatan kişi ben olduğum için utanıyorum."

Koray; "utanması gereken kişi sen değilsin Etris.. sadece bekle sana her şeyi ıspatlayacağım"

Etris; "sana inanmıyorum ve inanmayacağım da . Hayatımdan çık git!"

Ve engel.