44 .

5 günün sonunda evin dışarısından sesler duymaya başladım.

Gürültü kopuyordu.

Dışarıda ki sesler arttıkça içimi korku kapladı. Gelenin Koray olmasını istedim bunu canı gönülden istedim. Bu kez lütfen o olsun diye dua ediyordum içimden.

Ellerim , kollarım bağlı ağzımda bantla çaresizce oturuyordum.

Bağırışlarım mırıltıdan farksız değildi.
Acınası bir haldeydim.
Tek kurtuluşum Koraydı.
Beni bulmasıydı.

Bulunduğum odanın kapısı aniden açılınca göz bebeklerim titremeye başladı.

Gelen Asrındı!

"Etris iyisin çok şükür" diyerek yanıma gelip ellerimi çözmeye başladı.

Ellerimi çözünce hızlıca ağzımda ki bandı çıkarttım.
"Asrın Koray nerede? O iyi mi? Geldi mi?" nefes almadan sorularımı sordum.

"Koray iyi etris şu an dışarıda ortalık fena halde karşılık" demesine kalmadan hızlı adımlarla tam odadan çıkmak üzereydim ki önümde bir adam belirdi.

Beni sertçe kolumdan tutunca acıyla inledim.

Asrın resmen uçarak adama tekme savurtup yumruklamaya başladı. Bunu avantaja çevirerek yanlarından sıyrılıp odadan çıktım.

Hızlıca kendimi evin dışına attığımda gördüğüm manzarayla sertçe yutkundum.

Dışarısı tam bir savaş alanı gibiydi. Birileri ölü gibi yerde yatarken birileri dövüşmekle meşguldü.

Burada kim Koraydı? Hangisi benim sevdiğim adamdı?

"Koray!!" Diye bağırdım.

İsmimi mırıltı halinde duymuştum. Koray buradaydı. Bana seslenmişti.

Adamların arasında dolaşarak onu aramaya başladım.

Onu bulacaktım.

Aniden duyulan silah sesiyle bedenim dona kaldı.
Silah atılmıştı! Belkide Koray vurulmuştu!

Bu düşünce beni deli ediyordu.

Ses ormandan gelmişti. Hızlıca ormana doğru koşmaya başladım.

Tüm gücümle koşuyordum.

Koştukça Bağırış sesleri duymaya başladım.

"Sen öldün oğlum Etrise dokunduğum tüm parmaklarını kıracağım!" Diyerek Koray Berki yumrukluyordu.

Arkaları bana dönük olduğu için hala Korayı görememiştim.

"Koray" diye seslendim.

Durdu.

Yavaşça başını bana çevirdi.

Gördüğüm kişiyle her ne kadar şok yaşasamda sonunda ona kavuşmuştum! Kim olduğunu öğrenmiştim.

Gülümseyerek ona doğru bir adım attığımda Berkin üzerinden kalkıp bana doğru yürümeye başladı.

Dudağı ve kaşı patlamıştı. Ayakta zor duruyordu ama yinede bu durmasına engel olmadı.

Gittikçe yaklaşıyorduk.

Gözümden bir damla yaş aktı ve sonunda ona sarıldım.

"Bunca zamandır dibimdeydin seni nasıl fark edemedim?"

"Senden asla kopmadım Etris her zaman yanındaydım"

"Seni seviyor.." sözümü bitiremeden sırtımda hissettiğim acıyla inledim. Ayaklarım beni taşıyamıyordu.

Gözlerim kapanmak üzereydi.

Az önce bir silah patlamıştı. Biri ateş etmişti.

Koray'ın gözlerine son kez baktım.
Acı vardı.
Korku vardı.

Vurulmuştum.

Ve gözlerim , bilinç altımın etkisiyle kapandı.

-

Vee bölüm sonu..

Sizce bilinmeyen kim?

-