-Chcesz naleśnika?-spytała siostrę.

-Jasne

-Bo mi przeszła ochota- dziewczyna odstawiła naleśniki na nocny stoliczek.

-Coś się stało?

-Nie, czemu pytasz?

-Jesteś jakaś przygnębiona. Jeśli tak bardzo nie chcesz jechać na ten koncert to możemy nie jechać. Po za tym kochasz naleśniki.

-Nie, spoko pojadę. Nie martw się o mnie mała. Powiedź mi lepiej co mogę zrobić na tym m&g.

-Możesz ich po prostu przytulić.

-Rodzice w pracy?

-Mhy...jak zawsze

-Pamiętaj, zawsze jeśli masz problem to przyjdź do mnie a ci pomogę.

-Nie żartuj siostra. Ty też masz szkołę. Niepotrzebne Ci kolejne zmartwienia.

-Dam radę- starsza siostra uśmiechnęła się lekko- Co ty na to abyśmy poszły na frytki na miasto. Naleśniki oddamy Kubie.

-No dobrze. Jeśli chcesz

-To co? Idziemy?

-No jasne- dziewczyny podeszły do pokoju brata.

-Kuba- zawołała Idalia i weszła do pokoju w którym panował wielki bałagan. Wszędzie leżały porozrzucane ubrania, książki i wszystkie inne rzeczy. Na łóżku leżał ich starszy 17-letni brat.

-Może byś trochę posprzątał- powiedziała Amelka

-Nie jesteś moją mamą. Nie rozkazuj mi i nie mów co mam robić. Najlepiej wyjdźcie obie- Oczy młodszej siostry napełniły się momentalnie łzami. Po chwili wybiegła z pokoju i jedynym co było słychać był trzask drzwi.

-Jak ty tak możesz? Wiesz że ona cię kocha. Jesteś naszym bratem.

-Musi dorosnąć. Życie nie jest jak z bajki.

-Wiesz że jest trudno. Rodziców prawie nie ma w domu. Staram się wszystko ogarnąć. Nie spotykam się z koleżankami, nie uczę się do szkoły. Chcę aby ona była szczęśliwa. Rozumiesz?!

-Mówiłaś coś?

-Szkoda mi czasu na rozmowę z tobą. Masz tu naleśniki.

Chłopak chciał podziękować, ale w tej chwili Idalia wyszła trzaskając drzwiami. Po czym weszła do pokoju siostry.

-Spokojnie, on nie chciał tego powiedzieć- Idalia chodziła zdenerwowana po pokoju- Nie płacz. Wszystko będzie dobrze.

-Nic nie będzie dobrze. Nie płaczę przez niego.

-Jak to?

-Martwię się o ciebie

-Przestań. Mnie nic nie jest.

-To cię przerasta. Masz 15 lat-Idalia przytuliła młodszą siostrę.

-Dam radę.

-Jesteś kochana

-Staram się. Idziemy na te frytki?

-Jeśli nad chcesz

-No to chodźmy- dziewczyny wyszły z pokoju.

Po wyjściu z domu Mela i Ida poszły w stronę galerii Handlowej. Zamówiły frytki i usiadły przy stoliku.

-To skoro mam jechać na koncert twoich idoli to może mi o nich trochę poopowiadaj.

***

Więc hejka!

Ten i następny rozdział nie są najlepsze. Nie dałam z siebie 100%, ale obiecuję że będą coraz lepsze te rozdziały :) Jeśli ktoś chce dedykację w następnych rozdziałach to proszę o opinie w komentarzach

xxx Junia xxx