-Gdzie jechać?- spytał kierowca. 

-Do szpitala...nie, na lotnisko chwilę...ja już nie wiem.- W tej chwili Idalia otworzyła oczy. 

-Ida- chłopak szybko podszedł i przytulił dziewczynę, która podniosła się do pozycji siedzącej. 

-Już nieważne, zapomnijmy o tym. Nic mi nie jest. Wszystko już dobrze. 

-Na pewno?

-Mówię ci, że tak

-Wiesz...dla ciebie aniołku wszedłem do damskiej łazienki. 

-Naprawdę?- Charlie pokiwał głową.- A co z tą dziewczyną? 

-Ona nie zasługuje już na bycie bambino. 

-Przestań. Mnie nic nie jest a ona była po prostu zazdrosna. 

-Dobrze. Zapomnimy o tym. Jedziemy na lotnisko?

-Stresuje się...

-Spokojnie, jedynym czego możesz się bać, to to, że Tilly może ci dzisiaj nie dać spokoju, ale to nie jest groźne. Będzie Cię pytała o wszystko.

Jechali spokojnie autokarem jeszcze parę godzin. Wreszcie dojechali na lotnisko gdzie przywitało ich bardzo dużo fanek. Idalia jako pierwsza wysiadła z autokaru i od razu zamknęła oczy bo oślepił ją blask fleshy. 

Ochroniarze zrobili im miejsce do przejścia na lotnisko, ale i tak wszystkie fanki się pchały i robiły masę zdjęć. 

Chłopcy wysiedli zaraz po Idzie. Leo złapał za rękę oszołomioną dziewczynę i pociągnął ją naprzód. Charlie podszedł do jakichś dziewczyn i zrobił sobie zdjęcie telefonem jednej z nich.Ta zaczęła piszczeć ze szczęścia. A Charlie ruszył za Leo i Idą. 

Oddali bagaże i usiedli. Mieli jeszcze trzy godziny do odlotu. 

-Przygotuj się, że teraz internet nieźle się na tobie skupi. Przykro mi, dłużej się tego nie dało ukryć. 

-Rozumiem i tak dużo dla mnie zrobiliście. 

Na telefon Idy zaczęła przychodzić bardzo dużo powiadomień. Przez co urządzenie ciągle dzwoniło. 

-Czyli już trafiłaś. Takie wieści nie roznoszą się długo.- Ida zauważyła, że dzwoni Paulina więc odebrała, po chwili usłyszała:

-Czy to prawda co mówią media? 

-Ale co?

-Nie żartuj. Serio nie wiesz?

-Nie mam pojęcia. 

-Jesteś dziewczyną Leo?

-Co? Zwariowałaś?- krzyknęła Ida aż chłopcy się na nią spojrzeli.- Skąd takie wiadomości?

-Wszyscy o tobie gadają na chatach. Poza tym jest filmik no youtube.

-Nieee, okazało się, że jestem jego siostrą, ale proszę nie traktujcie mnie teraz inaczej. Jestem nadal tą samą osobą.

-No jasne.

-Dzięki. 

Leo pokazał dziewczynie, że ,muszą już iść. Na co ona pokiwała głową. 

-Muszę kończyć, jak będę miała czas to zadzwonię. 

-Jasne, to pa. 

Idalia rozłączyła się i poszła w stronę chłopaków. Kiedy tylko ich dogoniła powiedziała: 

-Według mediów jestem twoją dziewczyną Leo- powiedziała z kpiną w głosie. 

-Szkoda, że nie moją- powiedział Charlie a Ida uśmiechnęła się na tę uwagę. 

-Może to i lepiej, że tak uważają...- Leo zaczął śmieć się z miny Idalii. 

-Brat i chłopak to zupełnie co innego.

-Wiem, ale szkoda. 

-Głupi jesteś. 

-Oj przestań, żartuje sobie z ciebie. 

-Ale ja nie lubię jak ktoś sobie ze mnie żartuje. 

-To ja już wiem jak cię wkurzać. 

-Ta wiedza nie była ci potrzebna. 

-Ale czasami może się przydać- Idalia postanowiła zmienić temat i powiedziała:

-Chodźmy już, bo spóźnimy się na samolot. 

-Spokojnie, ty już się o to nie musisz martwić.-powiedział Charlie. 

Po pewnym czasie podeszła do nich dziewczyna. Po angielsku poprosiła chłopców o autograf i zdjęcie. Kiedy dziewczyna po zrobionym zdjęciu odwróciła się stanęła jak wryta. Była to Weronika koleżanka Idy. Razem chodziły na tańce. 

-Co ty tu robisz?- powiedziały dziewczyny w tym samym czasie. Po czym roześmiały się. 

-Hm...-pierwsza zaczęła Ida.- co ja tu robię? Właśnie dwa dni temu dowiedziałam się, że jestem siostrą Leo a teraz za pół godziny jedziemy do Walii. 

-Naprawdę? Ja też tam jadę. Rodzice znaleźli lepszą pracę, a jak tam u Nadii? 

-Proszę nie mów mi o niej. Znalazła sobie lepsze przyjaciółeczki. O mnie już pewnie dawno zapomniała. 

Heju!

Jak tam życie? Ja jestem tak szczęśliwa, że jadę na YSF (niestety bez M&G) Że znowu spotkam moich aniołków. Jadę tam z koleżankami, ale chcę też poznać parę osób. Co do rozdziału to mi się podoba. Tak, nie jestem osobą która uważa się za beznadziejną a jeśli już serio w czymś taka jestem to staram się poprawić.Mam nadzieję, że wam się podobało i pamiętajcie o komentarzach bo mnie to bardzo motywuje. 

Bayo