-Ida błagam dawaj telefon.

-Magiczne słowo?!

-Dziękuję w sensie proszę. Znaczy poproszę.

-Oj Leoś- Ida podała chłopakowi telefon

-No nie miałem czasu.

-Moja typowa wymówka w podstawówce.

-Dobra nie przeszkadzajmy mu bo i tak mu się dostanie bo nie umie tekstu.

-Oke...-Leo szybko przeglądał teksty piosenek i próbował szybko je wkuć.

-We allergic to the sun!- gadał sam do siebie. 

-On wie, że to twoja część czy mam mu to uświadomić?

-Sama go spytaj. 

-Leoś wiesz, że uczysz się złej części tekstu?

-Tak, tak zaraz ci oddam telefon. 

-Aha...- Idalia postanowiła nie odzywać się do chłopaka bo wiedziała, że nie uzyska żadnej sensownej odpowiedzi na swoje pytanie. Chwilę posiedziała cicho a po chwili byli już na miejscu. Wysiedli, Leo oczywiście z nosem w telefonie. I weszli do budynku gdzie czekał już rozzłoszczony Simon. 

-Czemu się spóźniliście? Proszę tłumaczcie się. 

-No bo fanki...

-Byliście gdzieś bez ochroniarza?

-Tylko na gofrach. 

-Mam nadzieję, że przynajmniej umiecie wszystkie piosenki.

-A mieliśmy?

-Leo proszę nie denerwuj mnie. Mieliście! Miesiąc temu. Jeśli nie nauczysz się tekstów trzeba będzie odwołać koncert a tego nie chcemy.- dopiero ostatnia uwaga zrobiła na chłopaku wrażenie. 

-Obiecuje, że go dopilnuje, po prostu nic mi nie powiedział o koncercie.- powiedziała Ida. 

-Dziękuję, A właśnie poproszę abyście zostali po próbie. 

-Ida też?

-W sumie też już jest częściowo członkiem zespołu- Simon puścił oczko do dziewczyny-Więc też. 

-Super!

Hej kochani!

Jest 22:49 a ja to piszę choć jutro mam szkołę i szkołę muzyczną. Jest mi trochę przykro bo odbiór bardzo spada. Mam 3/4 gwiazdki pod rozdziałem, ale odzyskałam motywację, zrozumiałam, że pisanie to moja pasja i robienie tego na siłę nic nie da, ale znowu odzyskałam siłę więc mam nadzieję, że dam radę wstawiać rozdziały 2 razy w tygodniu. Kocham was !