Godzina: 21/22

Wracałem już do domu, dzień minął mi mozolnie, czyli jak zazwyczaj, i chyba zawsze.

Cóż, co ja mam powiedzieć, nic ciekawego się nie wydarzyło, parę "małych" kłótni z innymi, którzy najwyraźniej chcą mi zniszczyć dzień, i pełno kawy.

Ostatnio często mam problemy ze snem, oczywiście że tak, kolejny powód do stresu.

Ciekawe jak tam u brata.. Nie że się o niego troszczę czy coś, bardziej chodzi mi o zarobki..

Byłem totalnie zamyślony, i wogóle nie zauważyłem jak przede mną pojawił się inny kraj, a ja głupi w niego wpadłem.

Oboje się przewróciliśmy, co za idiota z tego typa, nie potrafi się odezwać czy co?!

- Hej, wszystko okej? - Spytał wyższy, i wyciągnął do mnie ręke.

Debil ze mnie bo się zaczerwieniłem? Tak, najpewniej tak.

Dopiero po wzięciu jego dłoni w moją, zdałem sobie sprawę że to był Rosja.

Rosja to całkiem spoko koleś jak się przyzwyczaisz do jego poczucia humoru itp.

Wiem to bo "kolegujemy" się, odkąd ZSRR mnie z nim zapoznał. Rosja wydawał mi się dość wyjątkowy bo przecież był jego synem, no i głównie go podziwiałem.

- Och, Hej, tak.. Jest dobrze, tylko trochę mnie przestraszyłeś. - Odpowiedziałem mu z nutą żalu, i oboje wstaliśmy. Rosjanin wydajże nie zmienił się bardzo, i wciąż wygląda w miarę tak jak go zapamiętałem.

- Sorry towarzyszu. - Rosja puścił moją dłoń, i teraz oboje na siebie patrzyliśmy, chociaż ja lekko odwracałem wzrok. - Wyglądasz mi na jakiegoś przygnębionego.. O co chodzi? - Rosja spytał z małym uśmiechem.

Co ja mam mu na to odpowiedzieć? Powiedzieć prawdę czy skłamać?

...

Jeśli skłamię, to jest 1 procent szans że mi w to uwieży.

Jak powiem mu prawdę, to go pewnie zamartwie, I będzie się dopytywał coraz więcej.

Nie, nie pozwolę mu mieszać się w nie jego sprawy, I tyle.

Powoli znów skierowałem wzrok na niego. - Może nie jest najlepiej, ale ujdzie. - Próbowałem jakoś wybrnąć z tego tematu.

Rusek chwilę na mnie patrzył, analizując moje słowa, a ja zacząłem się trochę pocić.

- Dobra. - Rosja pokiwał głową, I znowu się uśmiechnął.

Uff, teraz mi się upiekło, lepiej żeby tak zostało, i żeby się więcej nie pytał.

Rosja wyjął swój telefon, a po krótkiej chwili popatrzył na mnie.

- Robi się całkiem późno, chcesz żebym cię odprowadził? - Spytał, spowrotem wkładając telefon do kieszeni swoich dresów.

Wow.. Chyba odziedziczył to po ojcu, z tego co pamiętam ZSRR też taki był. Troskliwy, I traktował nas, innych komunistów jak ojciec..

Koniec rozmyślania! Odpowiedź mu Północ!

- Em.. Pewnie..? - Uśmiechnąłem się do niego, ociupinke i nie byłem pewny co powiedzieć dalej.

- Ty prowadź, ja będę szedł obok ciebie - Rosja poklepał mnie po plecach, a ja na to zmęczony pokiwałem głową i zacząłem iść, a Rosja podążał tuż obok mnie.

Ten czas minął bardzo szybko, nie wiem, czy tak dobrze nam się rozmawiało, czy poprostu Szliśmy tak szybko, a może bo przez większość czasu byłem zamyślony.

Ale mniejsza, mimo wszystko byliśmy już na miejscu. Rosja odprowadził mnie pod drzwi, i zadowolony skomentował dom.

- Ładnie tu masz, mieszkasz sam? Może kiedyś do ciebie wpadnę? Co ty na to? -

Za dużo pytań.. Za dużo.

- Ja- Znaczy.. Myślę że tak. - Rozejrzałem się wokół, brat już chyba wrócił bo okna są uchylone.

- Mieszkam z bratem.. - Wzruszyłem ramionami, a Rosja zaintrygowany coś pomamrotał.

- Fajnie, chyba nie widziałem tego twojego brata, chętnie się z nim zapoznam! - Rosja rzucił mi pozytywne spojrzenie.

- Mhm, okej.. Muszę już iść. - Powiedziałem, wyjmując z kieszeni klucze.

- Spoko, mam nadzieję że jutro też się spotkamy! Do zobaczenia Towarzyszu! -

- Pa. - Odrzekłem trochę ozięble, bo starałem się otworzyć drzwi.

Słyszałem jak odchodzi, i gdy już nie słyszałem stukania jego butów o chodnik, akurat wtedy otworzyłem drzwi, I weszłem do środka.

.....