" Abi ?"

Mert'in sesini duymamla boynumla ilgilenen Tahirin göğsünden ittim yavaşça.

" Tahir -'

" Açın kapıyı annem çağırıyor "

" Tahir Mert geldi" dediğimde nihayet başını yukarı kaldırıp bana döndü.

" Gönderirim şimdi "

" Olmaz " diye elimle kapattım hemen ağzını." Babamlar aşağıda anlarlar hemen. Rezil oluruz sonra "

" Niye rezil oluruz ?"

" Onlar aşağıda bizi beklerken yaptığımız şeye bak "

" Yaptığımız şey gayet doğal değil mi ?"

" Of Tahir " diye göğsünden itip açılan gömleğimin yakalarını düğmelemeye başladım. O sıra da Tahir de bir yere fırlattığı gömleğini arıyordu.

" Kendi evimizde bile rahat yok "

" Abi -'

" Geliyorum Mert"

Yerden bulduğu kıyafeti üstüne giyip kapıya gitti hızla. Yatağımız darmadağındı o yüzden tam açmadı kapıyı. Üstelik herşeyim dışardaydı.
Tahir bildiğin bir saniye içinde insanlıktan çıkmıştı. Ayı.

" Ne var ?'

" Sabahtan sizi bekliyoruz . Ne yapıyorsunuz içerde? "

" Sana ne olum?"

Utançla yüzümü diğer tarafa çeviridim. Allah belanı versin Tahir.

" Soruyorum sadece "

" Aşağı in" dedi kapıyı kapatmadan önce.
" Geliyoruz bizde "

" Çabuk gelin abi ya "

" Aşağı in Mert "

Tahir son sözünü söylemesi ile ses gelmedi karşı taraftan.

" Gitti mi ?"

" Gitti !" Diye kapattı kapıyı bana dönerek. " Nerede kalmıştık biz "

" Aklından bile geçirme " dedim ayağa kalkarak. " Babamlar aşağıda bizi bekliyor"

" Bekler bekler giderler işte "

" Ne arsız adamsın ya "

Benim isyanımı dinlemeden yanıma geldi. Belimden tuttuğu gibi kendine çekti bedenimi. " Beş aydır hasretim sana .Ben arsız olmayım da kim olsun ?"

" Beş ay az sana biliyorsun dimi ?"

" Ben hiç bu kadar acı çekmemiştim Defne"

" Daha fazlasını hak ediyorsun "

" Kinli karım benim " diyip dudağını yanağıma bastırdığında gözlerimi kapatarak istemesemde geri ittim onu .

" İnelim artık "

Sabır dilercesine verdiği nefesini duysamda tepki vermedim. Az önce onu merak ettiğimden bir anlık kaybettim kendimi.
Kollarında dindirdim bir sürelik hasretimi.

Onu zor durumda bıraktığımı biliyordum ve bende aynı şekildeydim. Bir anlık yaklaşma yakmıştı benide.
Mert gelmeseydi belkide...

" Gidelim "

Tahir kapıyı açarken önüne geçtim hiç beklemeden.

" Annem babamdan özür dileyeceksin dedi. Biliyorsun dimi ?"

" Sen nereden biliyorsun"

" Duydum"

" Uyduğunu sanıyordum"

" Yinede duydum"

Cümlem biter bitmez artık aşağı inmiştik ikimizde. Ağrılarımdan dolayı elimi belime koyup koltukta yalnız oturan babamın yanına gittim.

Onunla aramız nasıl bu kadar iyi olabilir bende bilmiyordum ve açıkçası düşünmüyordum da.
Babamdan görmediğim baba sevgisini iliklerime kadar hissettiriyordu bana.
Tahirle ayrıldıktan sonra da daha hassas olmuştu bana ve çocuklarıma karşı.

Tüm gün arıyor saatlerce konuşuyorduk. Evden gittiğim için kırgındı bana. Yanına gelmemi istiyordu . Tahir onun oğlu bile olsa benim arkamda olacağını söylemişti.
Boşanma fikrimde de aynı tepkiyi verdi. Her konuda en büyük destekçimdi.

" Babacığım?"

Gözlerini televizyondan çekip bana döndüğünde gülümsedi.

" Geldin sonunda kızım"

" Özür dilerim uyumuştum "

"Sen değil ,ben özür dilerim rahatsız -"

" Aşk olsun baba" diye lafını keserek yanına oturdum.
Başımı okşamayı ihmal etmeden gülümsedi. " Güzel kızım benim"

Tahirle birlikteyken hep gelinim derdi. O olaydan sonra kızım diyor sadece.

" Selam baba"

Bu sefer Tahir geldi önüne. Onu farkettiğinde sadece bir kaç saniye baktı yüzüne.
Tam elini uzatıp öpmek isterken ayağa kalktı babam .

" Ben biraz hava alacağım" diyip ellerini arkasında birleştirerek uzaklaştı yanımızdan.
Babamın yaptığı harakete karşı Tahir bir kaç saniye donuktu , peşinden gitmedi ama.

" Hamza nereye?'

" Dışarı "

" Dursana " dedi annem babamın peşinden seslenerek. Lakin kapı kapandığında geçti artık.

" Oğlum baban -"

" Tamam anne "

Peşinden gitmek yerine hayalkırıklığına uğramış oğlunun yanına geldi .

" Benden bu kadar "

" Oğlum babanı biliyorsun -"

" Biliyorum "

Son sözünü söyleyip bana döndü bu sefer. Bakışlarında hafif bir kıskançlık seziyordum.

" Bu konuda sende fazla birşey söyleme Defne!"

" Tahir-"

" Lütfen" diyip daha fazla konuşmadan ayrıldı yanımızdan.

Merdivenlerden yukarı çıkarken hayalkırıklığı ile arkasından baktım bir süre. Kalbi kırılmıştı.
Ve nedensizce benim de kalbimin sancı verildiğini hissettim.

" Ben yine konuşayım onunla "

" Ben konuşurum anne " dedim yavaşça ayağa kalkarak. " Sende babamla konuş"

Annem anlayışla tekrar mutfağa gittiğinde yukarı çıktım bende. Aramızda ne olursa olsun içimden gelmiyordu onu bu şekilde bırakmak.

Babam aslında çok seviyor çocuklarını. Tahir biraz soğuk bir tip ama geldiğim günden babamın ona verdiği sevgiyi görüyordum.

Kapının önüne geldiğimde çalmadan içeri girdim .

Yatakta oturmuş elinde olan telefonla ilgileniyordu.

" Tahir?" Dedim hiç düşünmeden yanına giderek.

Beni farkettiğinde kaldırdı başını.

" Efendim Defne "

" Ne yapıyorsun burada? Aşağı gelsene "

Konuyu kapatmak istiyordum.

" Geleceğim birazdan"

" Neden şimdi gelmiyorsun ? Babam yüzünden mi "

Derin bir nefes vererek telefona çevirdi bakışlarını tekrar.

" Aslı ile konuşuyorum" demesi ile içgüdüsel olarak çatıldı kaşlarım. Fakat benim konuşmama izin vermeden devam etti.

" Gel otur yanıma "

" Ne konuşuyorsun onunla ?"

" Yanıma gel Defne" sessizce elini uzattığında karşılık vererek yanına oturdum .
Gözlerim elinde tuttuğu telefona kaydı anında.

" Benimle oyun oynuyor. Dün geleceğini söyledi şimide yurtdışına gitmiş"

" Neden ?"

" Oyun oynuyor işte" dedi telefonu bana doğru çevirerek. " İstersen okuyabilirsin hepsini"

" Doğru olup olmadığını nerden bileceğim"

Bunu dememle hemen yukarı kaldırdı tüm mesajları.

"Sen gittiğin günden konuşuyorum ben onunla. Ama istersen görüntülü de atabiliriz. Ben çıkarım sen konuşursun sadece"

Tahire cevap vermek yerine ekrana kaydı gözlerim.
Görüntülü konuşsam bile yalan atmayacağı ne malumdu ki ?

" Aslı benim umrumda değil Tahir" dedim telefonu kapatarak. " Benim kırılma noktam, onun bana yaptığı hakaretlere sessiz kalmandı. Beni sevmesen bile saygı duyduğunu söyledin o gece. İnsan saygı duyduğu bir kadına öyle hakaretler yağmasına izin veriri mi ? Üstelik o kadın senin karın. Sevemsen bile senin adını taşıyan bir kadın "

" O gece kafam tamamen sana karıştı. Mert'in doğum gününden sonra çok sarhoştun. Tüm dikkatimi sana vermiştim ben "

" Biliyor musun,ben sana hiçbir şekilde hak veremiyorum " dedim gözlerimi yerden çekmeden. " Ama senin aksine sevdiğimi de inkar etmiyorum. Sen ne dersen de çok hatalısın."

" Ve hatamdan ne kadar pişman olduğumu görüyorsun "

" İnkar edemem "

Elimden telefonu alarak elleri arasına aldı ellerimi.

" Senden bir şans istiyorum Defne. Çocuklarımızın hatrına son bir şans"

Derin bir nefes aldım sadece. Tepkisizce onu izliyordum.

" Ben çok kinli bir insanım bunu inkar etmiyorum. Sana aşık olduğum halde sırf kendime kabul ettiremiyordum diye inkar ettim hislerimi. O kadar -"

" Biliyorum Tahir"

Lafını keserek tuttuğu elimin üstüne koydum diğer elimi .

" Bunları duydum ve tekar tekar dinlenek istemiyorum artık"

" Ben seni çok seviyorum Defne. Hiç kimseyi sevmediğim kadar çok hemde"

" Onu da biliyorum"

" O zaman ?"

" Bak Tahir" diye başladım hayatım için en önemli olan konuşmayı yapmadan önce." Benim için de senin içinde en önemli konu artık biz değiliz. Biz artık sorumlu bir çiftiz bunu biliyorsun. Anne ve baba olmak sorumluluklar kadar fedakarlık demektir. Bazen onlar için çoğu şeyden geçmek lazım. Çoğu şeyi unutmak lazım,unutmasan bile alışman lazım,devam etmen lazım"

Elini karnıma koyup dolan gözlerimi onun kızaran gözlerine çevirdim ardından.

" Ben artık olgunlaştım. Artık o şımarık kendi halinde olan kadın değilim. O yüzden çok düşündüm Tahir " dedim hafif bir tebessümle. Fakat bu içten bir tebessüm değildi.

" Kendi duygularıma dayanarak vermiyorum bu kararı. Sırf seni sevdiğim için kabul etmiyorum özrünü "

" Defne -"

" Sadece çocuklarım için Tahir. Sadece onlar için affediyorum seni "

Bölüm sonu...

Anlık Tahir: Kurtlar vadisi operasyonu bitmiştir. ( Defne bizi affeti)