KNIGHT

General Santos City

Ilang taon na ba ang nakalipas? Sabi nila sa paglipas ng mga araw na naging taon na ang siya namang paghilom ng mga sugat. Times heals wounds but the scars still remains.

Nakaktatakot na kasabihan pero sadyang napakatotoo. After what happened he explained to his parents what he had done and at first they got mad. Natural lang na magalit sila at inaasahan niya na rin naman iyon sa kanila. Ngunit kasabay niyon ay ang paghingi ng pabor na huwag na munang ipagsabi sa iba laong-lalo na kina Ash at Alana.

Bakit?

Dahil masakit at walang ibang dapat na sisihin doon kung hindi ang kanyang sarili. Siya ang may gawa ng lahat ng ito kaya dapat niya naman talagang pagbayaran ang mga kasalanang iyon.

Unfair?

Siguro nga unfair siya na hindi niya man lang sinabi sa kanila at alam niyang nag-aalala rin sila sa kanyang kalagayan but he hopes Thaddeus made it look like it's true about his death.

Isa pa rin siyang malaking duwag dahil hindi niya kayang harapin ang mga nangyayari na sa kanyang buhay. Hindi niya makakailang mahal na mahal niya pa rin si Alana ngunit hindi na pwede. Napakalaking karma ang napunta sa kanya para silang pinagtagpo ngunit hindi talaga itinadhana.

He changed his identity and only Thaddeus knows who and where he is. And he bets his parents keeps on nagging him to tell them where am he was but he trust Thaddeus that he won't tell them.

His name is Mason, Mason Echavez, natatawa pa siya dahil paiba-iba siya ng desisyon kung ano nga ba ang magiging bago niyang pagkatao. Galit na halit sa kanya si Thaddeus noong mga araw na 'yon. Ngunit kilala niya si Knight at wala na siyang magagawa pa roon.

Malakas na alon ang nakapagpabalik ng huwistiyo ni Knight. Ibinaling niya ang kanyang swivel chair sa harap ng bintana kung saan malaya niyang napagmamasadan ang dagat. The ocean will make you calm and in peace kaya iyon sa tingin niya ang makakagamot sa kanyang lumbay.

Malayo ang kanyang lugar kung saan siya naroroon at wala ni sinuman ang nakakakilala sa kanya. He even bought the resort to where he is now and renovate it. It was all exclusively his.

His daily routine is not getting him bored as long as he is at the beach. He even build his own house there na kung aakalain mo ay artista ang nakatira dahil sa gara nito.

Ayaw niya ng atensyon ngunit sa tuwing lumalabas siya ng kanyang resort ay agaw atensyon naman siya ng mga tao lalong-lao na ang mga kababaihan.

Naipangako na niya sa kanyang sarili na hindi siya magsisinuplado at hindi mababastos ng mga babae ngunit tila mapapako na naman ito dahil iritang-irita na siya sa mga ababeng panay buntot at panay hingi ng kanyang number.

Lumalabas lang naman siya sa tuwing nauubos na ang kanyang mga gamit sa pagpipinta o kung may dapat ng palitan sa kanyang mga gamit. Hilig na niya ang pagpipinta noon pa man at alam iyon ni Alana na siya pa ngang nag-udyok sa kanya na ipagpatuloy ito at magtayo ng maliit na exhibit para lang Makita ng mga ato ang kanyang mga naipintangunit sininghalan niya lamang ito.

Napakuyom ng kamay si Knight nang maalala ang mga pangyayaring 'yon. Bakit ba nagging bulag siya no'ng mga araw na iyon. Hindi niya nakita ang kahalagahan ni Alana.

"Stop it," madiin niyang saad at napahilamos na lamang ng kanyang mukha at napasinghal. Nagpakalayo-layo na nga siya at lumipas na ang ilang taon ngunit lagi niya pa ring naiisip at nasasambit ang pangalan ni Alana.

Napatayo siya mula sa kanayng pagkakaupo at dumiritso sa kusina at kumuha ng baso. Nagsalin siya ng malamig na tubig at mabilis itong tinungga na walang kahit anumang pangingilo.

"It needs to stop," saad niya at hinilot ang kanyang sintido. Marahan niyang inilagay ang baso sa lamesa at tumungo sa kwarto kung saan siya nagpipinta.

Agad niyang tiningnan ang kanyang mga gamit kung kailangan niya naman bang bumili ng mga panibagong pinta at iba pa hanggang sa napadako ang kanyang mga mata sa isang larawan na siya mismo ang puminta. Iyon ang una niyang pinta simula nang magtungo siya dito.

Ang mukha ni Alana. Kuhang-kuha ni Knight ang mukha ni Alana mula pa lang sa pagguhit. NApatingin si Knight sa mata nito na para bang nangungusap at para bang totoong tinititigan siya nito.

"I miss you," mahina niyang sambit at naglakad patungo sa kanyang lamesa bitbit ang pinta. Kailangan niya muna itong itago dahil hindi na ito nakakatulong sa kanya.

A tear escape from his eyes which he immediately wipe it away using the back of his hand.

Agad niyang inilagay ang kanyang ipininta sa isang case at itinago ito sa isang sulok lamang. MArahil sa susunod ay itatago na niya ito sa basement ngunit pansamantala ay doon na muna ito.

Napahawak siya sa kanyang dibdib sa hindi maipaliwanag na kahulugan. Hindi na niya kinaya at napaluhod siya sa sakit dahilan upang ang gamit na nakapatong sa mesa ay nagkandahulog-hulog.

Napakasakit na hindi niya mawari kung bakit pa. Sa tinagal-tagal na ng panahon ay tila napaka-presko pa rin ng sakit sa kanyang puso. Gusto na niyang ibaon sa limot lahat ngunit heto siya parang tanga na nasasaktan. Sumumpa na siya sa karagatan na siya ay magpapatuyloy at hahayaang anodin ang sakit ngunit tila wala pa rin.

Tuloy-tuloy ang mga luhang kumawala sa kanyang mga mata na bumabagsak lamang sa sahig. "Alana, please bumalik ka na sa akin kahit imposible na," mahina niyang sambit at tila natawa ng mapakla dahil ni hindi niya man lang iniisip ang mga katagang namutawi sa kanyang bibig.

Ilang minuto ang lumipas bago natauhan si Knight at dahan-dahan siyang tumayo mula sa kanyang pagkakaluhod. Kahit siguro ilang taon ang lumipas ay hindi pa rin siya matatahimik.

Pamiserable siya nang pamiserable. Laging gulong-gulo ang kanyang isipan kahit sa panaginip ay ganoon pa rin. Ano ba ang kailangan niyang gawin upang hindi na siya maging miserable?

"Kailangan ba kitang agawin sa kanya?