Bill pojawił się z powrotem w jadalni, na co reszta się ożywiła. Zanim ktokolwiek zdążył go o coś zapytać, demon sam zaczął:

- Chodźcie tu wszyscy, wyjaśnię wam parę rzeczy - kiedy już każdy usiadł przy stole kontynuował. - A więc tak. My żyjemy w jednym wymiarze; z tego wymiaru możemy sobie przeskakiwać do innych. Każdy wymiar ma jakąś mniej lub bardziej wyznaczoną ścieżkę, którą ma podążać w kwestii wydarzeń. Jeżeli to skopiujemy to powstanie równoległa rzeczywistość. Takich rzeczywistości jest nieskończenie wiele; każda różni się trochę bardziej lub mniej od siebie. Jest jeszcze przestrzeń, która nie zalicza się do niczego. Ona jest nad tym wszystkim; można z niej obserwować co się dzieje. W niej mieszkam między innymi ja i moi bracia. Teoretycznie ja należę do tej rzeczywistości, a Will do innej równoległej. Ta jego jest bardzo podobna do naszej, w skrócie można powiedzieć, że jest taka sama, tylko każdy jest swoim przeciwieństwem.

- Nic z tego kurwa nie rozumiem.

- Mabel, cicho bądź, jeszcze nie skończyłem. Tad mi teraz powiedział, że przez czas który byłem tutaj, coś się pomiędzy nimi (chyba) wydarzyło i Willa ogólnie trochę popierdoliło. Podobno znowu wrócił do tej swojej rzeczywistości.

- A to źle, tak?

- To bardzo źle. A skoro zrobił to ze swojej własnej woli, to trzeba szybko po niego iść, bo naprawdę może coś głupiego odwalić.

- Poggers - stwierdził Dipper.

- A to nie wiem, wy nie macie jakichś rodziców, że sami musicie się sobą zajmować?

- Fandom nam chyba żadnych nie wymyślił, ale nie chce mi się sprawdzać, więc Mabel, zamknij się.

- Okej, przepraszam.

- No dobra, czyli ty, Dipper i Tad idziecie go powstrzymać, czy coś, tak?

- No tak, tak.. Chwila, jak to "Dipper"?

- No bo przecież ze sobą chodzicie, nie?

- ... - brunet i demon popatrzyli po sobie. Po chwili Bill powiedział niepewnie. - Nie..?

- Nie no - brunet machnął ręką. - Tak, jesteśmy razem.

- Ja wiedziałam, że Dipper coś za bardzo lubił geometrię w szkole..

- Trochę gejówa byku - stwierdził znad gazety Stanek, w momencie kiedy jego brat masował skronie.

- W sensie.. Pedofilia to to nie jest, ale..

- Możemy proszę wrócić do tematu? - poprosił zażenowany Dipper.

- No właśnie - poparł go Bill. - A Dipper z nami nie pójdzie.

- Czemu nie?

- Jak "czemu nie"? A co, chciałbyś?

- No wiesz - chłopak się zaśmiał. - Nie co dzień ma się okazję podróżować między wymiarami czy innymi rzeczywistościami.

- Taaaa.. Tylko.. Will nie za bardzo przepada za "swoim" Dipperem, nie wiem czy to dobry pomysł, żeby.. Chociaż w sumie.. Może jak znowu zobaczy ciebie, to się trochę uspokoi. Bo ty też jesteś Dipperem, tylko dobrym..

Dipper słuchając tego myślał jak debilny jest to pomysł i że to tak na pewno nie zadziała, ale skoro to ma mu pomóc w dostaniu się do równoległej rzeczywistości..

- Zgadzam się - powiedział stanowczo.

- Naprawdę? - Bill spytał bez przekonania.

- Jeszcze jak.

- No dobra, to niech ci będzie.

- A to ile to zajmie?

- Szczerze? Nie mam pojęcia.

- ...

× × ×

Mason Gleeful odkładał właśnie jedną ze strych ksiąg na regał, gdy poczuł zimny powiew powietrza. Odwrócił się szybko w stronę wcześniej zamkniętego okna. Na jego parapecie siedziała jakaś postać. Chłopak uśmiechnął się złośliwie.

- No proszę, proszę. Will Cipher. Szczerze mówiąc, nie spodziewałem się, że do nas jeszcze wrócisz.

- Wydawało mi się, że jesteś w stanie to przewidzieć - powiedział chłodno Will, na co drugi się zaśmiał.

- Proszę cię. Nie jestem demonem.

- Nie daleko ci do jednego..

- Przejdź do rzeczy. Czemu tu jesteś?

× × ×

- No właśnie, czemu on tam jest? Jak myślisz? - spytał Dipper.

- No.. Prawdopodobnie się zemścić. Czy coś w tym stylu.

- Że jak

- Ja mówię, nie mam pojęcia co się działo jak byłem tutaj. Co ty w ogóle robisz? - blondyn spojrzał na chłopaka, który krzątał się po pokoju od dziesięciu minut.

- No bo nie wiem czy mam coś ze sobą zabrać, spakować się..

- Co? Pewnie, że nie, co ty znowu wymyśliłeś - demon pstryknął palcami i wszystkie rzeczy, które chłopak zdążył poprzekładać znalazły się tam, gdzie były na początku. - Jak będziemy czegoś potrzebować, to to sobie załatwimy; na spokojnie.

- Skoro tak mówisz - chłopak wzruszył ramionami, po czym obaj zeszli na dół.

- To my idziemy!

- Oki to pa

Dwójka wyszła przed dom.

- A too.. My się najpierw przenosimy do tego twojego domu, czy..

- Oj nie, nie, nie. Tam na pewno nie. Tad powinien zaraz tu być.

Usiedli sobie na schodkach przed Chatą. Po jakimś czasie pojawił się Tad.

- Wybacz opóźnienie, nie jestem w stanie pilnować was obu naraz - powiedział pośpiesznie. - No, już, pożegnajcie się i idziemy. Miejmy to już z głowy.

- Dipper idzie z nami.

- Co

- No bo patrz. Skoro ten Dipper jest dobry i Will go zobaczy, to zrozumie, że źle robi i się uspokoi!

- ... Ten plan nie ma sensu i jest chujowy - stwierdził demon, na co Bill odwrócił się do bruneta.

- Kłamałeś!

- Wiesz co, wszystko mi jedno, po prostu załatwmy to szybko.

Zanim ktokolwiek zdążył coś na to odpowiedzieć, Tad pstryknął palcami. Wszystko wokół nich na parę sekund zrobiło się czarne, a zaraz później znajdowali się 50 metrów ponad miasteczkiem, które wyglądało bardzo podobnie do tego w którym znajdowali się przed chwilą.