🌹

Codziennie przychodziłem do Tylera. Nie mogłem go zostawić samego, on potrzebował mnie, a ja potrzebowałem jego. Na szczęście niedługo będzie mógł wyjść ze szpitala, ale za to będzie musiał uczęszczać do psychiatry, który przepisał mu jakieś leki.

--Cześć kochanie. -- Powiedziałem i przytuliłem go. Za tydzień są święta, a ja miałem miliony pomysłów na prezent. Może jakaś płyta? Mówił, że lubi DC Talk, więc raczej się ucieszy.

--Hej, Joshie. -- Odwzajemnił uścisk. Dzisiaj był jakiś inny, dziwny.

--Co ty taki nie w sosie? -- Zapytałem łapiąc go za rękę i splątując nasze palce.

--Debby tu była... -- Wymamrotał.

--Czego ta suka tu chciała?

--Josh, błagam.

--Przepraszam, czego chciała?

--Przeprosić.

--Bo ci uwierzę. Groziła ci?

--Naprawdę, chciała przeprosić. -- Zapewniał mnie. Nie kłamał, on nie umiał kłamać.

--Na pewno? -- Dopytywałem mimo iż znałem odpowiedź.

--Tak.

--I co zrobiłeś?

--Wyprosiłem ją.

--I bardzo dobrze. -- Odetchnąłem. -- Gdzie się wybierasz w święta? -- Zmieniłem zręcznie temat.

--Pewnie pojedziemy gdzieś do rodziny, nie wiem. -- Spojrzał na nasze dłonie. -- Idealnie do siebie pasujemy.

--Ja pewnie będę znowu siedział w domu i tak, idealnie do siebie pasujemy. -- Zaśmiałem się i pocałowałem go w czoło.

--Muszę ci odkupić jeszcze tą bluzkę. -- Również się zaśmiał.

--Serio jeszcze to pamiętasz? -- Naprawde to pamiętał? Jak? Przecież to było dawno temu.

--No wiesz, nie codziennie ktoś ratuje ci życie swoją bluzką. -- Zaśmiał się.

--Oj tam, to tylko głupia bluzka. Najważniejsze jest to, że żyjesz.

--I tak ci ją odkupię. -- Pocałował mnie w policzek.

--Kiedy wychodzisz ze szpitala? -- Zapytałem.

--Jutro.

--Okej.

***

--Mamo, gdzie mamy mąkę? -- Krzyknąłem z kuchni.

--Ostatnia szafka na dole po lewo, a po co ci? -- Odkrzyknęła.

--Robię babeczkę dla Tylera. -- Powiedziałem szukając wspomnianego wcześniej produktu, ale go nie było.

--Ooo, jak uroczo. -- Stanęła w wejściu do kuchni.

--Nie ma tej mąki nigdzie. -- Powiedziałem odwracając się do niej przodem.

--No to kochany, musisz iść do sklepu. -- Uśmiechnęła się i podeszła do torebki z której wyciągnęła portfel.

--Dzięki. -- Odebrałem 10$ po czym ubrałem na siebie kurtkę, buty i wyszedłem z domu. Na szczęście sklep nie był daleko, więc zbytnio nie zmarzłem.

--O, hej Josh. -- Usłyszałem ciepły męski głos.

--Cześć Bren.-- Przybiłem z nim piątkę.

--Co tam kupujesz? Mąkę? Co ty w piekarza się bawisz, czy co. -- Zaśmiał się.

--Robiłem babeczkę dla Tylera, jak wyjdzie ze szpitala i zabrakło mi mąki. -- Zarumieniłem się delikatnie.

--Jakie to urocze. Kiedy wychodzi?

--Jutro.

--Będę mógł go odwiedzić? Wiesz, chciałem go przeprosić i takie tam. -- Uśmiechnął się krzywo. Wielokrotnie mi powtarzał, że chce go przeprosić i że jest mu wstyd, za to co mu zrobił.

--No pewnie.

🌹
***
Trochę zaniedbałam tą książkę, bo zajęłam się inną XD następny rozdział będzie sporym skokiem w czasie, więc możecie mieć mały mind fuck.
Stay Alive |-/
12.05.2019