Nie pozostało mu nic, jak tylko wsiąść na motor i pojechać do Jimina. Dał się wyrzucić ze swojego własnego mieszkania, miał nadzieję, że nie na długo. Zmęczony ciągłym ruszaniem się, zsiadł z pojazdu, odkładając kask na siedzenie. Zadzwonił do drzwi, czekając, aż Park mu otworzy. Swoją drogą.. dla Mina ekscytującym było przychodzenie do domu swojego chłopaka, mogąc normalnie się z nim przywitać i rozmawiać. Jimin był już tylko jego.

Drzwi otworzyły się, a stojący w nich Park, zaśmiał się cicho, wciągając do domu starszego.

- Stęskniłeś się? - pocałował go w policzek i zamknął drzwi.

- Yoonji mnie wyrzuciła, ale to też - przewrócił oczami i zaśmiał się, kładąc dłonie na policzkach młodszego, składając na jego ustach czuły pocałunek.

- Jak to? A.. jak się czuje? - spojrzał na Mina, lekko skruszony marszcząc brwi. 

- Źle, ciagle płacze. Też bym płakał, gdyby mi Ciebie zabrali. No nie powiem... zachowałem się jak debil w stosunku do swojej siostry. - westchnął i usiadł na kanapie. - Jimin, mam wyrzuty sumienia, a z drugiej strony miałem dalej patrzeć jak dodatkowo Ty ją ranisz? Bo kochasz mnie, prawda? - spojrzał na młodszego. 

- Oczywiście, że Cię kocham. Wiem Yoongi.. - westchnął, zaczynając gładzić włosy chłopaka, któy położył swoją głowę na udach młodszego. - Kochałem ją, ale.. miłość nie wybiera. A moje serce chciało Ciebie i nic nie poradzę. 

- A co jak Ci się znudzę i Twoje serce poczuje inaczej? To dziwne, że nagle pozbierałeś się tak szybko po Yoonji. Boję się, że...

- Nie, nie znudzisz mi się i nie, Yoonji mi się nie znudziła. Kocham Cię i niech tak zostanie.

- Pozwolimy by tak płakała? - zerknął od dołu na Parka.

- A co, znajdziemy jej chłopaka? Wolę się zająć swoim, niż być jakąś swatką. - ścisnął nos Mina, który jęknął na ten gest.

- Mhm.. - mruknął, chwytając dłoń młodszego, splatając ich palce razem. - Wrócę tam później. - ułożył się wygodniej, zamykając oczy.

Park zaśmiał się cicho, pozwalając, by chłopak odpoczął, a nawet pospał. Uszczęśliwiał go ten widok, niegdyś nieosiągalny, a teraz na wyciągnięcie ręki. Min był piękny w jego oczach i pragnął przeczesywać jego włosy, gładzić policzki, czy splatać ich palce. Min Yoongi był spełnieniem jego marzeń.

- Nie szkoda Ci tych wszystkich wspomnień..?  - szepnął Min, lekko przebudzony, lecz nie dostał odpowiedzi, bo Park od kilku chwil cicho chrapał, trzymając dłoń pod koszulką Yoongiego, gładząc jego brzuch, dla odstresowania. - Idiota - zaśmiał się i wtulił w Jimina, ponownie zasypiając z uśmiechem na ustach.

Zapomniał, że Yoonji łatwo nie odpuszcza.

⁑chce wam się jeszcze to czytać? chyba nie będę robić drugiej części, bo nie ma po co, wszystko zmieszczę tu, jakoś...⁑