Wracał do domu, a po jego policzkach ciekły łzy. Nie mógł uwierzyć, że to koniec. Koniec tej pięknej bajki zwanej Park Jiminem. Teraz wrócą do dawnej relacji. Jimin kocha Yoonji, a Yoongi nie może już kochać Jimina.

Ale Yoongi nie wiedział, że Jimin zaczepiał go okazując tym sposobem swoją sympatię. Yoongi nie wiedział tego, co wiedział Jimin. Yoongi nie widział, że jego urocze zachowanie przyczyniło się do tego, że i serce Parka zabiło szybciej w towarzystwie Mina. Yoonji nie wiedziała, co dzieje się za jej plecami. Yoonji wiedziała, że stworzyła z Jiminem idealny związek. Yoonji nie wiedziała, że Jimin chce być w związku z Yoongim. Nikt nie wiedział, jak wszystko diametralnie się zmieni.

Yoongi wszedł do domu i wytarł swoje oczy, idąc szybkim krokiem na górę do swojego pokoju. Zamknął się w nim i zrzucił z siebie kurtkę, siadając na łóżku. 

Jimin w tym czasie leżał na kanapie, nie wiedząc jak walczyć o Mina, nie wiedząc jak powiedzieć o wszystkim Yoonji.

Yoongi naprawdę chciał być z Parkiem. I to nie tak, że odpychał go specjalnie. Nie mógł zrobić krzywdy siostrze, którą i tak już wyrządzał jej Jimin.

I nie mógł zapomnieć o jego cudownych ustach na swoich. Silnych dłoniach które miały swoje miejsce na biodrach Mina. I tych cichych westchnieniach, które niegdyś wypełniały cały pokój. A w nim Min Yoongi i Park Jimin.

⁑rozdział krótki i nudny, po to, aby mieć od czego zacząć w następnych⁑