Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Chapter 5







"รู้จักกันด้วยเหรอ"คาลัมถามขึ้นพลางมองหน้าฉันกับเด็กไรรี่ย์สลับไปมา


"ไม่ค่อยอยากรู้จักเท่าไหร่"ทันทีที่ประโยคนั้นหลุดมาจากปากของฉัน ปากของไรรี่ย์ที่ยิ้มอยู่เปลี่ยนกลายเป็นเส้นตรงทันที "เรากลับกันเถอะ"ฉันหันไปกระซิบคาลัมก่อนจะลากเขาออกมา


กว่าจะฝ่าปาปาระซี่ออกมาได้ทำเอาเกือบตาย ขณะที่รถยังไม่ทันเคลื่อนตัวไปไหนคาลัมก็อ้าปากทันที"ทำไมเธอพูดแบบนั้นละ ไม่น่ารักเลย"


"พูดแบบไหน พูดอะไร, ฉันพูดอะไร" ฉันแสร้งกดโทรศัพท์พยายามไม่ใส่ใจ


"ที่เธอพูดกับเด็กคนนั้นไง"คาลัมถอนหายใจเบาๆก่อนจะพูดต่อ"พูดแบบนั้นน่ะคือการไม่ให้เกียรติคู่สนทนาเลยนะ"


"ไง แล้วไง" ทำไมฉันต้องให้เกียรตินังเด็กไรรี่ย์ด้วยเราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย "ฉันต้องให้เกียรติทุกคนเลยหรือยังไง นายถึงจะพอใจ"


"มันไม่ใช่แบบนั้น ฉันแค่ไม่เข้าใจว่าทำไมเธอต้องพูดแบบนั้นกับหล่อนด้วย ฉันก็แค่ถามเองว่ารู้จักกันเหรอ"คาลัมพูดด้วยน้ำเสียงที่เบา


"นายไม่ต้องมาเข้าใจอะไรหรอก ว่าแต่นายเถอะรู้จักกันเหรอถึงไปยืนคุยกันน่ะ"แล้วยังไงพวกเขาไปรู้จักกันตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วทำไมต้องไปยืนคุยกัน


คาลัมถอนใจหายพร้อมยิ้มมุมปากก่อนจะเหวี่ยงแขนอันหนักหน่วงมาพาดบนไหล่อันบางเบาของฉันแล้วดึงเข้าไปกอด"เขาก็แค่มาขอถ่ายรูปน่ะ ตามภาษาน่ะคนมันหล่อ"


"ทำไม หึงเหรอ"คาลัมถามด้วยหน้าตากวนประสาทพร้อมกดจูบแรงๆบนหัวฉัน





"ครั้งหน้าไม่เอาแล้วนะ งานพวกนี้น่าเบื่อชะมัด"


ก็อย่างที่รู้กันว่าเขาไม่ค่อยชอบงานประเภทนี้ (จะเรียกว่าเกลียดเลยก็ได้) เขาไม่ชอบใส่หรอกพวกชุดสูท, รองเท้าหนังหัวแหลมหรืออะไรเทือกๆนั้นน่ะ เขาจะใส่ก็แต่เสื้อผ้าสบายๆ(กางเกงฟิตๆเนี่ยนะเรียกว่าเสื้อผ้าสบายๆ)อย่างที่เห็นกันตามคอนเสิร์ตของวงนั่นแหละ


"ก็พยายามเลี่ยงให้อยู่แหละน่า"งานครึ่งหนึ่งที่เขาต้องไปก็เพราะฉันเองแหละ"แต่จะว่าไปก็ไม่ค่อยได้เห็นนายใส่สูทเลยหนิ"แขนทั้งสองข้างของฉันถูกขยับให้ไปคล้องอยู่ที่คอของคาลัมอย่างจงใจ"หล่อดีเหมือนกัน"


เขาฉีกยิ้ม


"แน่นอน"


และนั่นคือคำตอบก่อนที่เขาจะยกแขนทั้งสองข้างของฉันออก


"คืนนี้ออกไปดื่มกับพวกลุคหน่อยนะ"คาลัมยืนปลดกระดุมเสื่อเชิตตัวในด้วยท่าทางสบายๆ


หล่อจริงๆพ่อทูลหัวของฉัน


"อืม..มม"ฉันเดินเข้าไปกดจูบหนักๆลงบนริมฝีปากของคาลัมหลังจากที่ทนยืนดูความหล่อของเขาอยู่นาน ก็มันทนไม่ไหวจริงๆนี่น่า


คาลัมมีท่าทางตกใจเล็กน้อยก่อนจะยอมเปิดทางให้ฉันได้เข้าไป"อื้มม...เธออย่าทำให้ฉันไม่อยากไปสิ"มือของเขามันไม่ได้ที่กระดุมเสื้อเชิตของเขาอีกต่อไป


"งั้นก็ไม่ต้องไปสิ"ในเมื่อมือของเขามันถอดเสื้อตัวเองไม่ได้ฉันก็จะถอดให้เอง


"พอเลย พอเลย"เขาถอนจูบออกจากลวดเร็วและดันตัวเราทั้งคู่ออกจากกัน เขาจ้องหน้าฉันแล้วยิ้มมุมปากแบบที่ฉันเกลียด"เดี๋ยวนี้ร้ายจริงๆเลยนะแม่คุณ ไม่อยากให้ฉันไปขนาดนั้นเลยเหรอ"น้ำเสียงกวนๆปนหัวเราะตามประสา


"อืม"


"เห้ย เป็นอะไรเนี่ย"เขาดึงฉันเขาไปกอดโอยให้ตายแผงอกและกล้ามหน้าท้องอันเปลือยเปล่าของเขาแนบชิดกับผ้าเนื้อบางที่ฉันใส่อยู่อย่างจัง"ฉันแค่ออกไปแป๊ปเดียวเอง"เขาเขย่งตัวขึ้นนิดหน่อยเพื่อให้คางของเขาสามารถขึ้นมาเกยอยู่มันหัวฉันได้พอดี"หรือไปด้วยกันมั้ย"


ถ้าเขายังไม่หยุดเอากล้ามหน้าท้องมาเบียดกับชุดฉันสักที ฉันจะไม่ให้เขาไปแล้วจริงๆนะ



"ไม่อะ นายรีบไปเถอะเดี๋ยวคนอื่นรอ" ฉันผละตัวเอวออกจากอ้อมกอดของเขาก่อนที่ตัวเองจะทนไม่ไหว


"จะพยายามไม่กลับดึกนะครับ"เสียงคาลัมดังขึ้นไล่หลังขณะที่ฉันมุ่งหน้าสู่ห้องน้ำ


อ๊าาา..อ่างที่รักของฉัน


แต่ขอเช็ดเครื่องเมคอัพบนหน้าก่อนละกัน ไม่อยากจะมองกระจกเลยจริงๆเวลาที่เห็นว่าตัวเองหน้าเปลือยเนี่ย



แช่..ชช เสียงน้ำอุ่นที่ไหลจากก๊อกช่างเป็นเรื่องน่ายินดี ฉันจัดแจงหาเทียนหอมยี่ห้อโปรดที่ซื้อมาวางไปตามจุดต่างๆในห้องน้ำรวมไปถึงรอบๆขอบอ่างแล้วทำการจุดไฟพวกมันให้ตัวเองได้รู้สึกผ่อนคลาย รู้สึกเหมือนน้ำจะมากพอสำหรับการแช่แล้วเอาล่ะ เจ้าบาธบอมตัวเก่งถึงเวลาทำงานแล้วฉันหย่อนบาธบอมสีเขียวมิ้นลงไปในอ่างก่อนจะหย่อนขาและทุกส่วนของร่างกายตามลงไป



สบายจริงๆบรรยากาศแบบนี้ น้ำอุ่นๆแบบนี้เหมาะแก่การพักสายตามากจริ..

.

.

3am

"แคโรลีน!"


"เฮ้! ตื่นสิ ตื่น"อื้ออ..คาลัมนั่นเขาเหรอ? "ตื่นสิ บอกให้ตื่น"


"โอย อือๆ ตื่นแล้ว"ฉันว่าแค่จะพักสายสักหน่อยเผลอหลับไปตอนไหนเนี่ย "นายจะตะโกนทำไมเนี่ย"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงอู้อี้เทียนหอมที่ถูกจุดับหมดตอนนี้ดับหมดแล้วแต่ถูกแทนที่ด้วยเสียงสีขาวสว่างชวนแสบลูกตาจากหลอดนีออน

"แล้วใครใช้ให้เธอมาหลับในอ่างแบบนี้ล่ะ"น้ำเสียงเขาฟังดูโมโน "ถ้าเกิดจมน้ำหรือเกิดขาดน้ำขึ้นมาจะทำยังไง!"ใช่เลยแหละเขาโมโห "ลุกขึ้นแล้วเข้าไปนอนในห้องดีๆ"ใบหน้าของเขาแดงกล่ำไม่รู้เพราะโมโหหรือเขาเมา


"อุ้ม"


"ไม่"


"อุ้มหน่อย" ฉันชูแขนทั้งสองข้างชี้ขึ้นไปทางเขาเป็นเพลิงขอร้องว่าให้อุ้มฉันหน่อยเถอะ พลีส


"ไม่"


ถ้าไม่อุ้มฉันก็จะนอนแช่อยู่อย่างนี้แหละฉันคิดในใจแล้วกำลังจะหลับตาลงต่อเพื่อทำตามสิ่งที่ตัวเองคิ..



ฮ่าๆ ยังไม่ทันที่จะหลับตาลงได้สนิทคาลัมก็ช้อนตัวฉันขึ้นมาจากอ่างทันที สำเร็จ!


"เธอที่จริงๆเลยนะ"เขาส่ายหัวอย่างเนื่อยๆ คาลัมวางฉันลงบนโซฟาตัวยาวในห้องแต่งตัว "ปล่อยเถอะ แล้วหาเสื้อผ้าใส่ซะเดี๋ยวก็ปหนาวตายพอดีตาย"ใช่แขนฉันยังคล้องคอเขาอยู่ "ปล่อยเถอะ ไม่หนาวเหรอ"


"นายอยากให้ฉันใส่จริงๆเหรอ"


"อะ-อื.."ฉันแขนที่คล้องคอเขาอยู่ทั้งสองข้างดันให้หน้าของเขาใกล้มากขึ้นก่อนจะจูบลงไปที่ปากเขา


อื้มมมเหล้าในปากเขาขมชะมัด


ในขณะที่เรากำลังจูบกันอยู่นั้นคาลัมช้อนตัวฉันขึ้นอีกครั้งเพื่อให้ตัวเองนั่งลงบนโซฟาแทนแล้วฉันก็นั่งอยู่บนตัวเขาอีกที (แต่แบบหันหน้าเข้าหากันอะนะ)


เขาถอนจูบออกแล้วต่อด้วยการลากริมฝีปากร้อนไปทั่วเรือนร่างฉัน ในขณะที่มือทั้งสองข้างก็กุมอยู่ที่บั้นท้ายของฉัน


แล้วใครว่าฉันอยู่เฉยกันล่ะ ถึงสติจะไปหมดแล้วเพราะการกระทำของเขาแต่มือก็พยายามอย่างมากที่จะถอดเสื้อยืดของเขาออก แล้วใครใช้ให้เขาใส่กางเกงฟิตๆนี่ด้วยรู้มั้ยว่ามันถอดอยากแค่ไหน


"คาละ..ลัม"


"หื้..มม?"


"กาง..เกงนาย"เขาเงยหน้าขึ้นมาจากยอดอกด้วยหน้าตาสงสัย "มันถอดไม่ออก"


"ฮ่าๆ"


"ขำบ้าไร เร็วๆเถอะได้โปรด"


คาลัมทำหน้าตากวนประสาทก่อนจะปล่อยมือจากบั้นท้ายแล้วจัดการกับเกงเกงของเขา


ไอ้บ้านี่มันกวนประสาทได้ตลอดเวลาจริงๆ





#

เป็นยังไงกันบ้าง??55555ขอโทษที่หายหัวค่ะ *ตอนท้ายๆเป็นอะไรที่ยากสำหรับเรามากค่ะไม่รู้จะแต่งยังไงให้ออกมาสนุก เพิ่งเคยแต่งแบบนี้ครั้งแรก พยายามจะให้มันพอดีๆน่ะค่ะไม่อยากให้ดูเครียดหรือดูรุนแรงไป (เพราะถึงยังไงเราก็แต่งแบบรุนแรงไม่ได้อยู่ดีค่ะความสามารถไม่ถึง55555)* ตอนนี้พยายามอย่างมากที่จะให้แคโรลีนอ้อนพี่ลั้มของเราแต่แต่งออกมาได้แค่นี้จริงๆ ฮรือ ฝากคอมเม้นติชมด้วยนะคะอยากรู้ว่าคนอ่านคิดยังไงเราควรแก้หรือปรับปรุงตรงไหนบอกได้เลย


กอด,คุณนายฮู้ด

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro

Tags: