"ตื่นแล้วเหรอ"เสียงคาลัมดังมาจากมุมหนึ่งของห้องซึ่งฉันไม่รู้ว่าส่วนไหนเพราะสายตายังปรับแสงไม่ค่อยดีนัก

เมื่อคืนเขากอดฉันอยู่อย่างนั้นจนฉันเผลอหลับไป

หลับคาอกผู้ชาย

ขี้แพ้ชะมัด

แต่ฉันเดาว่าเขาคงเป็นคนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เพราะสภาพฉันตอนนี้มันไม่ได้อยู่ในชุดเมื่อคืนโอ้ยทำไมฉันรู้สึกเหนียวหน้าจังนะโถ่เขาคงไม่ได้เช็ดหน้าให้ฉันแน่เลยคอยดูนะคาลัมถ้าสิวฉันขึ้นนายตายแน่!

ฉันลุกขึ้นนั่งสายตาเริ่มปรับแสงได้ก็เห็นเขานั่งอยู่บนเก้าที่ข้างประตูห้องเขาใส่ฮู้ดสีดำตัวใหญ่กับกางเกงวอร์มสีเทาคงออกไปวิ่งมาสิท่า

"รูบี้รอเธออยู่ข้างนอกน่ะ"เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

โอ้...รูบี้ต้องเป็นห่วงฉันเรื่องเมื่อคืนแน่
ที่รักฉันขอเวลาสิบห้านาทีนะแล้วฉันลงจากเตียงเดินตรงไปที่ห้องน้ำโดย(แกล้ง)ไม่สนใจคนที่นั่งอยู่

"กรี้ดดดดดดดดดดดดด"

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

"เฮ้ย!เธอเป็นอะไร--เปิดประตูสิว่ะ!"

ปัง! ปัง!

คาลัมรัวประตูประจนฉันต้องเดินออกไปเปิด

"มีอะไร"ฉันยืนเท้าสะเอวอยู่ข้างประตูพร้อมเอาสำสีชุบโทเนอร์เช็ดหน้า

"ธะ-เธอ--เมื่อกี้เธอกรี้ดทำไม"

ฉันถอนหายใจแรงก่อนจะตอบออกไป"ฉันแค่ตกใจหน้าตัวเองน่ะ"ฉันตอบออกไปด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง"นายรู้มั้ยว่ามันโทรมมาก--ทำไมเมื่อคืนนายไม่เช็ดหน้าให้ฉันอะ"

เขาไม่ตอบอะไรเพียงแต่ทำสีหน้ามึนงง
ฉันกลอกตาก่อนจะปิดประตูใส่หน้าเขา

"ทำไมเธอต้องใส่แต่เสื้อผ้าแบบนั้นอะ"เขาพูดหลังจากนั่งอยู่ในห้องคนเดียวเป็นเวลาประมาณสิบนาทีเห็นจะได้"นั่น--แล้วนั่นเธอไม่ใส่เสื้อชั้นในอีกแล้ว!--แล้วเมื่อวานเธอซื้อมาทำไมกัน"

"ฉันแค่อยากได้"โอยทำไมเขาต้องจ้องฉันแบบนั่นด้วยนะมันทำให้ฉันไม่มีสมาธิในการแต่งหน้าซักนิด

"อยากได้แล้วทำไมไม่ใส่"เขาถามแต่ยังคงจ้องฉันด้วยหน้าตาแบบเดิม

"อยากได้ไม่ได้แปลว่าอยากใส่"มือฉันเริ่มลื้อไปทั่วโต๊ะ ลิปสติกแท่งโปรดมันหายไปไหนนะ

ฉันได้ยินเสียงเขาถอนหายใจด้วยล่ะ!กล้าดียังไงมาถอนหายใส่ฉัน!"เธอจะกินแพนเค้กที่ฉันทำรึป่าว"ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขาทำอาหารอร่อยแค่ไหน แต่มันยังไม่ใช่ตอนนี้แคโรลีน มัน-ยัง-ไม่-ใช่-ตอนนี้

"ไม่ล่ะ"ฉันสายหัวเบาๆ"ฉันจะออกไปกินกับรูบี้--นายกินเถอะ"ว่าแล้วฉันก็ลุกออกจากโต๊ะเครื่องแป้งทันที

"จะออกไปข้างนอกเหรอ"คาลัมลุกขึ้นมาขวางประตู"ข้างนอกนั่น--พวกปาปาระซี่เต็มเลยนะ"

"อย่าห่วงเลย"ฉันยืนหน้าเข้าไปจูบปากเขาเร็วๆหนึ่งทีก่อนผละออก"ฉันไม่เป็นไรหรอก"

"เฮ้ย!แกโอเครึป่าวเรื่องเมื่อคืนน่ะ"รูบี้ที่นั่งอยู่ลุกขึ้นทันทีที่ประตูห้องถูกเปิด

"สบายมาก"ฉันยิ้มพร้อมวิ่งเขาไปกอดรูบี้"เราออกไปหาอะไรกินกันเถอะ ฉันหิว"ฉันพูดพร้อมลากรูบี้ออกจากบ้าน

ครืด

Rita...

ริต้าแม่ฉันเองแต่ฉันจะไม่เรียกหล่อนว่าแม่หรอกเพราะหล่อนไม่เคยทำตัวเป็นแม่เลยซักครั้ง หล่อนส่งฉันไปอยู่อังกฤษกับพ่อตอนที่หล่อนคลอดลูกกับสามีใหม่ แต่ด้วยความที่พ่อต้องทำงานหนักและบวกกับฉันทำตัวเหลวแหลกเกินไปก็เลยถูกไปอยู่ประจำ

ฉันถอนหายใจเฮือกก่อนจะกดรับสาย"ไงคะ"

"หนิไม่คิดจะสวัสดีกันหน่อยรึไง"เสียงเล็กแหลมของริต้าดังขึ้นตามสายโทรศัพท์

"แล้วคุณอยู่ไหนเหรอคะ จะได้สวัสดีตามเวลาถูก"

"นิวยอร์ค"

"อ้อ แล้วที่นั่นกี่โมงคะพอดีฉันไม่รู้"ฉันกลอกตาไปมาส่งให้รูบี้ที่ยืนอยู่ข้างหน้า"มีอะไรก็รีบๆพูดมาเถอะค่ะ ฉันไม่มีเวลามากนักหรอก"

"อ้อ เดี๋ยวนี้แกไม่มีเวลาให้ฉันแล้วงั้นเหรอ"ริต้าพูดเสียงเยาะเย้ย

"ทำยังกับคุณเคยมีเวลาให้ฉันมากนักแหละ!"จมูกฉันคงเริ่มแดงอีกแล้วสินะ

"ฉันต้องการพบแกกับแฟนของแก"

"ไม่ค่ะ--เราจะไม่ไปพบคุณแค่นี้นะคะ"ฉันกดวางสายทันทีที่พูดจบ

"ริต้าน่ะ"ฉันตอบคำถามรูบี้เดาจากสีหน้าความอยากรู้ของเธอ

ครืด

Dad...

ริต้าต้องเป็นริต้าแน่ๆริต้าต้องเป็นคนที่โทรไปหาพ่อเพื่อที่จะให้พ่อมาขอร้องให้ฉันไปคุยกับหล่อน

"ไม่ค่ะพ่อ"ฉันพูดทันทีที่กดรับสาย

ฉันได้ยินเสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ของพ่อ"โถ่...ลูกก็ไปๆเจอแม่เค้าหน่อยเถอะพ่อไม่อยากมีปัญหากับแม่ของลูกหรอกนะ"

"พ่อก็เลยจะให้หนูไปมีปัญหากับเขาแทนเหรอคะ--ไม่เอานะคะ--หนูไม่ไป!"

"แคโรลีนถือซะว่าพ่อขอ--แล้วถ้าลูกไปพอแม่ของลูกพ่อจะยกโทษให้เรื่องข่าวนั่น--อย่าให้แม่ของลูกต้องโทรมาหาพ่ออีกรอบล่ะ"

"ฉันต้องไปนิวยอร์คอะรูบี้"

"รู้แล้ว--เดี๋ยวฉันไปลอนดอนแล้วจะแวะไปหา"รูบี้เดินมากอดแน่นๆก่อนจะเดินออกไป

ฉันไม่รอช้าเปิดประตูเข้าไปเจอคาลัมยืนเก็บข้าวของเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋าอยู่"นายจะไปไหน"

"ลอนดอน"เขายืนหันหลังโดยไม่หันมามองฉัน

"ไม่--นายจะยังไม่ไปลอนดอน--เราต้องไปนิวยอร์คกันก่อน"ฉันเดินไปเก็บข้าวของตัวเองบ้างฉันว่าตอนเอามามันก็ไม่ได้เยอะขนาดนี้นะทำไมตอนเก็บมัยเยอะนักแต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรแค่ยัดเสื้อผ้าชิ้นน้อยๆเข้ากระเป๋าแบบลวกๆ

"ไปทำไม"

"ไม่มีเวลาแล้ว--จะเล่าให้ฟังบนเครื่อง"ฉันเก็บกระเป็าเสร็จก็ดึงมือคาลัมออกจากห้องทันที

New York 

"เธอมาฉันมานิวยอร์คเพื่อที่จะให้มานั่งอยู่ในร้านกาแฟเฉยๆอย่างงั้นเหรอ"จริงอย่างที่เขาพูดตั้งแต่มาถึงฉันก็พาเขามานั่งในร้านกาแฟข้างมุมตึกเล็กๆแห่งหนึ่งนี่ก็ปาไปเกือบสองชั่วโมงแล้ว ทำไงได้ล่ะฉันยังไม่อยากเจอริต้าหนิ"เธอรู้มั้ยว่าแฟนคลับที่นี่บ้าขนาดไหน"

"นายอยากจะไปช้อปปิ้งมั้ยล่ะ"ฉันยังไม่ได้บอกเขาพบริต้าน่ะตอนอยู่บนเครื่องฉันก็ทำเป็นแกล้งหลับแต่มันก็ดันหลับไปจริงๆ

ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคาลัมรู้จักริต้ารึป่าวเพราะฉันไม่เคยเล่าให้ฟังแต่เขาอาจจะรู้จักริต้าก็ได้มั้งเพราะหล่อนก็มีชื่อเสียงพอสมควร

"เธอไม่ได้พอฉันมานิวยอร์คเพื่อมาช้อปปิ้งแน่"เขาพูดเหมือนรู้ทัน

"ทำไมล่ะ"ฉันยกแก้วเบอร์รี่ปั่นขึ้นดูดเพื่อหลบตาเขา"ที่นี่แบรนด์ดังๆเพียบเลยนะ"

"แคโรลีน"โอเคน้ำเสียงเขาเริ่มจริงจังแล้ว

"ก็ได้ๆ"ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่"เราจะไปเจอริต้ากัน"

"ใครกันริต้า"นี่เขาคงไม่รู้จักริต้าจริงๆใช่มั้ยโอยแล้วฉันจะอธิบายยังไงล่ะจะเรียกหล่อนว่าอะไร แต่ไม่ใช่แม่แน่นอนแล้วอะไรดีล่ะ

คนให้กำเนิดดีมั้ยนะ

ภรรยาเก่าพ่อที่คลอดฉันออกมางั้นเหรอ

โอยๆๆๆ
ปวดหัว

"ริต้าก็คือริต้า"ฉันยังคงหลีกเลี่ยงคำถามของเขาตามเดิม"ฉันขอสั่งน้ำเพิ่มอีกแก้วนะแล้วเราจะออกจากที่นี่กัน"ฉันไม่รอให้เขาตอบอะไรก็ลุกพรวดไปที่เคาน์เตอร์สั่งเครื่องดื่มทันที

ฉันก้มหน้างุดตลอดที่ยืนรอน้ำจนรู้สึกว่ากำลังถูกมองอยู่ แน่ล่ะมันควรเป็นเรื่องปกติก็แบบพวกปาปาระซี่น่ะ แต่ครั้งนี้ความรู้สึกจะเหมือนไม่ใช่ปาปาระซี่มันเหมือนแบบกำลังถูกจ้อง จ้องมอง!

"เชส!"

ฉันอุทานขึ้นเสียงดังทันทีเมื่อเงยหน้าขึ้นคนตรงหน้ามีท่าทางตกใจต่างอะไรกันไม่น้อย

"พระเจ้า! เธอ เธอจริงๆด้วย"

เชสวางแก้วกาแฟเย็นบนเคาน์เตอร์แล้วดึงฉันเข้ากอดทันที

อืมมมม...

คิดถึงกอดนี้ชะมัด

"เธอเป็นยังไงบ้างเคนย่า"

โอยฉันเกลียดชื่อนี้
ฉันไม่รู้หรอกมาเชสไปเอาชื่อนี้มาจากไหนแต่เขาเรียกฉันว่าเคนย่าตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันฉันถามไปเขาก็ให้เหตุผลสุดห่วยมาว่า'แคโรลีนน่ะยาวแถมเรียกยาก เคนย่าเนี่ยแหละดี'ดีตรงไหนน่ะเหรอ'ดีตรงที่ฉันเป็นคนตั้งไงแล้วฉันก็จะเป็นคนเดียวด้วยที่จะสามารถเรียกเธอได้ด้วยชื่อนี้จำไว้เคนย่า!'

จำได้เชสเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดคนเดียวในบรรดาลูกๆของเพื่อนพ่อเอาง่ายๆเชสคือลูกของมาร์ค

เชสคือผู้ชายคนแรกที่ฉันร้องไห้ให้เชสคือผู้ชายที่สัญญาว่าจะไม่ทำให้ฉันเสียใจแต่ในเวลาเดียวกันเชสก็คือคนที่ทำให้ฉันเสียใจที่สุดในงานวันเกิดครั้งสุดท้ายของตัวก่อนที่จะถูกส่งไปอยู่ประจำ

เชสคือคนเดียวที่สัญญาแล้วไม่ทำตามสัญญา

เชสคือคนที่ไม่ยอมซื้อรองเท้าบูทขนสัตว์ให้ฉันตอนหน้าฝน'จะซื้ออะไรให้ดูฤดูกาลบ้างยัยแสบ'เชสคือคนที่กล้าเผารองเท้าบูทขนสัตว์ของฉันต่อหน้าต่อตา เขามันไอ้แสบ

แล้วทำไมฉันยังให้เชสเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดอยู่ล่ะ

ก็เพราะว่าเชสคือคนเดียวที่ไม่ให้ฉันซื้อไอศกรีมหน้าห้าง'ร้านนี้ห่วยแตกเธอห้ามซื้อเด็ดขาดเลยนะ!ตามมาสิฉันมีร้านที่ดีกว่านี้'แต่เชสก็คือคนเดียวที่ทำไอศกรีมให้ฉันกิน

"ออกไปเลย"ฉันดันตัวเขาออกแล้วทำหน้าฟึดฟัดใส่อย่างที่เคยทำเมื่อแต่ก่อน"ออกไปเชส!เอาแขนที่ลั่มขึ้นของนายออกจากร่างเล็กๆของฉันได้แล้ว!"

เชสผลักฉันออกอย่างไม่แยแส"เธอว่าร่างเธอเล็กงั้นเหรอเคนย่า"เขาหยิบแก้วกาแฟที่วางไว้ขึ้นมาดูดก่อนจะพูดจากวนตีนตามแบบฉบับของเขาตามเดิม"โลกแตกร่างเธอก็ยังไม่เล็กเลยเคน-"

"หุบปากไปเลยนะเชส"ฉันใช้นิ้วชี้เรียวช่อไปที่หน้าของเขา"นายไม่มีสิทธิมาพูดแบบนี้กับฉันอีกตั้งแต่วันที่นายหายหัวไป"

เชสมีอาการสำลักกาแฟนิดหน่อย

เชสคนที่บอกว่าไม่ว่ายังไงเขาก็มาหาก่อนที่จะไปประจำให้ได้และสัญญาว่าจะขอมาร์คตามฉันไปที่โรงเรียนประจำให้ได้ แต่เขาก็ไม่ได้ทำตามที่พูดซักอย่าง

"ใจเย็นๆก่อนสิเคนย่า"เชสเป่าปากแรงพลางหรี่ตามองฉัน"ก็มาหาแล้วนี่ไง"

"โกหก!"

"อะไรกันฉันตามหาเธอทั่วเลยนะตั้งแต่กลับมาน่ะ"ใช่ เชสคงจะเพิ่งกลับมาจากลิทัวเนีย"ไม่เห็นใจกันบ้างเลยรึไง"เชสบ่นอุบอิบ

"นายโกหกเชสโกหกยังไม่เคยเปลี่ยน"

"ฉันเปลี่ยนไปแล้วนะ!"ทำไมเขาต้องขึ้นเสียงด้วยล่ะเนี่ย ไม่ยักจะเข้าใจ

"นายไม่เปลี่ยน นายโกหกถ้านายตามหาฉันตั้งแต่กลับมาอย่างที่บอกจริงนายจะไม่มีทางเจอฉันที่นี่ นายจะรู้ว่าฉันยังอยู่ลอนดอนไม่เคยไปไหน"

ฉันหยิบแก้วเบอร์รี่ที่เริ่มจะละลายและวางเงินบนเคาน์เตอร์แล้วเดินออกมา

คาลัมนั่งอยู่ที่โต๊ะมีแฟนคลับขิมาถ่ายรูปด้วยนิดหน่อย ก็ได้ฉันจะรอให้พวกแฟนคลับออกไปก่อนแล้วค่อยเข้าไป

"ใครน่ะ แฟนเธอเหรอ เขาเป็นดารานักร้องอะไรอะหรือยังไงทำไมมีคนมาขอถ่ายรูปด้วย ฉันไปขอด้วยได้มั้ย"เขาตามมา

"หุบปากไปน่าเชส"

"ทำไมเธอไปนานจัง"คาลัมถามทันทีที่ฉันนั่งลง หวังมาเชสจะไม่ตามมาอีกนะ

"ก็...พนักงานน่ะสิทำน้ำมาให้ผิดเลยต้องรอแก้วใหม่"

"แบบที่น้ำมันละลายแล้วเนี่ยนะ"ทำไมเขาต้องถามมากตลอดเวลาด้วยนะ

"เออ! ไปกันเห-"

เชสเสร่อยัดร่างกายลั่มๆของเขานั่งลงที่ข้างฉันโดยที่มีคาลัมคนเดียวที่มองหน้าตางงงวยนิดหน่อย

'ใครอะ' คาลัมขยับปากถามแบบไม่มีเสียง

"เพื่อนเคนย่าครับ"เชสยื่นมือไปทักทายคาลัมด้วยความที่เขาเป็นนักร้องเขาเลยต้องคี้บลุคโดยการยื่นมาจับตอบ

"คาลั-"

"ครับคาลัมแฟนเคนย่า"

•ltns?😫😭 is it too late now to say sry? 😢 หายไปนานแถมกลับมาแบบไม่มีอะไร😂 ทำไมตอนนี้นี่เชียร์เชสอยากเปลี่ยนพระเอก คิ jkkkk เราเอาเชสจริงๆมาเลยนาาาา