"คาลทำไมนายถึงมีแต่เสื้อผ้าขาดๆเนี่ย"
ฉันบ่นขณะนั่งพับ(เอ่อ จริงๆฉันยัดน่ะ)เสื้อผ้าของคาลัมเข้าตู้เสื้อผ้า

"อย่ามาบ่นฉันนะ ทีเธอยังมีแต่ชุดสั้นๆเลย"เขานอนแผ่ร่างกายสบายอยู่บนเตียง

ฉันหันควับไปมองเขาทันที"มันไม่เหมือนกันซักหน่อย"เขาน่ะไม่เข้าใจผู้หญิงรึไง

"เหรอ"เขาตอบยียวน
"เออ!"

"โอ่ย อะไรเนี่ยไม่เห็นต้องขึ้นเสียงเลยนะ"เขาก็พลิกตัวไปนอนคว่ำแล้วเอาหน้ากับหมอนไปมา

ฉันถอนใจแรงทำไมฉันถึงมาเป็นแฟนกับอีคนปัญญาอ่อนอย่างนี้เนี่ย

เราคบกันได้ปีกว่าแล้วแน่นอนเขาต้องจีบฉันก่อนสิ เราเจอกันที่งานเปิดตัวหนังเรื่องอะไรซักอย่างเนี่ยแหละ

"เฮ้นี่คืนนี้นายจะไปงานกับฉันรึป่าว"กางเกงเขาตัวเล็กมากอะขาเขาอาจจะเล็กกว่าฉันก็ได้ฉันก็พยายามลดน้ำหนักอยู่นะ

"อานอาอาย"อะไรวะ เขาพูดเสียงอู้อี้ชะมัด

"นี่ช่วยเอาหน้าโง่ๆของนายออกมาจาก
หมอนแล้วลุกขึ้นมาพูดดีๆได้มั้ย"ฉันกลอกตาไปมาระหว่างผ้าขาดๆให้เขา

เขาลุกขึ้นมาแล้วทำหน้าบู้"งานอะไรอีกล่ะ เฮ้อ-ฉันล่ะไม่เข้าใจเธอจริงๆเลยนะ ว่าทำไมเธอต้องไปพวกนี้ตลอดเวลาเลย"เขาส่ายหัวไปมาแล้วลงไปนอนต่อ

ถามมาได้ว่าทำไมโอ่ย นี่สาบานนะว่าเขาเป็นแฟนฉันนี่ฉันก็ปฏิเสธไปเยอะแล้วนะ
แต่งานนี้มันสำคัญจริงๆความจริงมันก็ไม่ได้สำคัญอะไรกับฉันหรอกแค่งานนี้ยายเป็นประธานเท่านั้นเอง

แหม เหมือนฉันจะอวดเรื่องตัวเองเกินไปหน่อย

"งานโชว์ประมูลเครื่องเพรช"มันก็เป็นงานของสาวสังคมทั่วไปนั่นแหละ เฮ้ๆแต่ฉันไม่ใช่สาวสังคมนะยายของฉันตั้งหากล่ะ
ยายน่ะชอบยัดเยือดอะไรเทือกนั้นให้ฉัน

"ไม่อะ ฉันไม่อยากไป"เขาถอนหายใจก่อนลุกขึ้นนั่งแล้วบิดตัวไปมา

"ทำไมอะ ไปนะ นะๆ"

"ไม่ ฉันไม่ว่าง"สิ้นคำพูดของเขาฉันก็ลุกจากพื้นแล้วถลาตัวไปนอนบนเตียงข้างเขาทันที"นะ คาลนะไปงานนี้กับฉันหน่อยนะ"ฉันกดจมูกลงไปที่แก้มของเขาหนึ่งที"นะ คาลไปนะ"เขาหัวเราะคิกคัก

"ไม่ว่าง"

"อะไรอะ มีนัดแล้วเหรอ"ฉันพ่นลมหายใจใส่หน้าเขา
"ช่ายยยยย"เขาเอาคางมาเกยหัวฉัน

"นัดอะไรอะ"ฉันหันไปกอดเขาหลวมๆไม่ใช่เขินนะแต่ฉันร้อน

"วันเกิดเพื่อน"โอ่ย ฉันเริ่มสัมผัสได้ถึงเคราเล็กๆที่มันทิ่มหัวฉัน

ฉันกอดเขาแน่นขึ้นตัวเขานี่มันนิ่มชะมัด"ก็ไปงานกับฉันก่อนไง แล้วค่อยไปงานวันเกิดเพื่อนนายต่อ"

เขาผละฉันออกเล็กน้อยแล้วมองหน้าฉัน"เธอไม่อยากไปหรอก"

แต่ฉันกลับกอดเขาแน่นกว่าเดิม"วันเกิดใครล่ะ"

เขาถอนใจแรงๆหนึ่งที่ก่อนจะพูดมันออกมา"อลิส"

ฉันพยายามจะผลักเขาออกทันทีเมื่อได้ยินชื่อนังนั่นเขาบอกกับฉันมาเขากับนังนั่นไม่มีอะไร เพื่อนๆในวงเขาก็บอกงั้นฉันก็อาจจะเชื่อเขาได้แต่ฉันไม่เชื่อนังนั่นแน่นอน

แต่เขากอดฉันแน่นกว่าเดิม"คิดแล้วว่าเธอต้องเป็นงี้"

เงียบ

ฉันไม่อยากจะพูดอะไรทั้งนั้นเกี่ยวกับนังนั่นฉันเกลียดหล่อน แล้วหล่อนก็เกลียดฉัน
แต่ตอนอยู่ต่อหน้าคาลัมนังนี่ชอบเสแสร้งมาทำดีกับฉันคาลัมก็อีกคนชอบโง่ไปเชื่อนังนั่น

"ไม่ไปได้มั้ยอะ ไม่ต้องไปงานกับฉันก็ได้อยู่บ้านเฉยๆได้มั้ยอะ"ฉันเคยขอให้คาลัมเลิกยุ่งกับนังนี่แล้วนะ แต่เขาก็ยังพูดเหมือนเดิม

"ไม่ได้หรอก เขาเป็นเพื่อนฉัน"นั่นไง

ฉันรวบรวมแรงทั้งหมดแล้วผลักเขาออก

สำเร็จ

"ทำไมอะ นังนั่นมันเป็นแค่เพื่อนนะ
ฉันนี่สิแฟนนาย"

"แคโรลีน มีเหตุผลหน่อยสิ"

"เออฉันมันไม่มีเหตุผล เออแล้วก็ไปเลยนะ ไปงานวันเกิดยัยหน้าแหลมนั่นเลย"เขาทำฉันหัวเสียมากนะแล้วฉันก็จะไม่ทน

ปัง!

ประตูห้องของคอนโดหรูย่านลอนดอนถูกปิดลงโดยฉัน

ไอ้บ้าเอ้ยไอ้บ้าคาลัม

2วันต่อมา

calumsummerhood : เฮ้ นี่ ตายไปรึยัง

calumsummerhood : ตอบหน่อยสิ

calumsummerhood : นี่โกรธฉันจริงๆเหรอ

3วันต่อมา

calumsummerhood : ฉันคิดถึงเธอแทบบ้าแล้วนะ

calumsummerhood : มาเจอกันหน่อยสิ
ให้ฉันไปหาได้มั้ย

calumsummerhood : อีกสองวันฉันก็ต้องกลับไปหาแม่ที่ออสเตเลียแล้วนะ

calumsummerhood : ไปสองอาทิตย์เลยนะ

calumsummerhood : นี่จะไม่คุยกันเลยใช่มั้ย

•แงะ ขอฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะ
ตอนนี้กำลังเราติดคาลัมแจเลยค่ะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
(สำหรับคนที่อ่านแล้วนะคะ อันนี้ที่เราอัพเดตใหม่คือเราแก้ไขเนื้อเรื่องนิดหน่อยค่ะ)

กอด,คุณนายฮู้ด