Sevgili kendim;

Cesedi portmantolarda asılı kalan bir alaturka dizesi gibi bekliyorum mezarının önünde.

Karşımda, çıkıntıları buram buram hüzün kokan bir mezar taşı.

Yaşamın kendisinden sildiği harflere inat, Umut Söylemez yazıyor üstte, puntosu haddini aşan kocaman bir yazıyla.

Aşağıda küçücük bir rica, ruhuna Fatiha.

Ve altta, ömrünün ondan aldığı iki tarih.

Ölümü, doğumundan kirli belki de.

Bense usul usul bakıyorum.

Serzenişlerim, kalemime akıyor şimdi içli içli.

Zaman sızıyor, iki koca hecenin arasına.

Utanıyorum.

Ancak yine de yazıyorum.

Bir ağabeye, bir sevgiliye, bir her şeye...

Artık bir anlamı yok ama,

"Özür dilerim."

Son zamanlarda, ölümün koynunda fazla uyuyorum.

Sevgiler, Melih.

instagram; meefadem