Sevgili kendim;

Ruhu çılgınca ağlayan çaresiz bedenlerin arasında, yine onun yanında buluyorum kendimi.

Benim de ruhum, en az onlar kadar hayalci.

Sonra neden burada olduğumu soruyorum kendime.

Neden buradayım ve bu kıza, neden bu kadar bağlandım?

Cevabım, yüzüme vuran soğuk rüzgâr oluyor.

Tokat gibi.

Yarın tekrar geleceğimi bilerek, geri dönüyorum ben de.

Yine.

Ailenin gereksizliğine ve utancına inanan ben...

Tanrının varlığına sırtını çeviren zavallı...

Onun acısını sinesine çekebilmek için yalvarıyor.

Fakat çığlıkları kendine.

Sesini Büşra'ya duyuramıyor.

Sesini kendisi bile duymuyor.

Sevgiler, Melih.

instagram; meefadem