Sevgili kendim;

Sana bugün hıçkırıklar eşliğinde yazıyorum.

Bir kayba, bir yanlış anlamaya, bir pişmanlığa bağırıyorum.

Bunca zaman, Büşra'ya çektirdiğim asılsız acıdan tiksiniyorum.

Onun sarıldığı çocuğun, benim tanıdığım çocuğun, onun abisi olduğuna inanamıyorum.

Büşra'nın kendinde olmamasının sebebinin, onun ölümü olmasını kabullenemiyorum.

O...

O ölmüş olamaz.

Hayır!

Hayır bunu kabul edemem!

O herkesten daha bağlıydı yaşamaya.

O bu dünyaya meydan okuyabilecek kadar cesurdu.

Tanrım...

Günahkarın tekiyim.

Ve buna rağmen dileklerimi kabul ediyorsun!

Nefret ediyorum her şeyimden!

Nefes alma sebebimin,

onun,

intihar sebebi olmaktan nefret ediyorum!

Mahvolurken, yok olmalarına sebep oluyorum.

Neden hala yaşıyorum?

Sevgiler, Melih.

instagram; meefadem