Sevgili kendim;

Zihnimin dört bir yanına, sadece birkaç saat evvel, zehri katran karası akrepler yuva kurdular.

Yavaş yavaş delirdiğimi hissedebiliyorum.

Temposu aksamadan, aynı aksla devam eden tınılara, kulaklarımda hayat verdikçe çıldıracak gibi oluyorum.

Üzengi kemiklerimin çatırtısını, ses tellerim ince bir kesikle karşılıyor.

İçinde barındırdığı anlamlar, asil küfürlerle dolu sözcüklerin gözyaşlarıma unutulmaz bir anı yaşatmasına izin veriyor.

Sıcaklığı ömür yakan bu sırrın altında etim çekilircesine titriyorum.

Ne konuşmak zor geliyor aslında ne de susmak bu kadar kolay.

Öyle bir ikilemin arasındayım ki,

Sonumuzu yüreğime fısıldayan ruh perilerinin kanatlarına sarılı ölmesini diliyorum.

Sevdiklerinin ölüm haberlerini öyle bir alsınlar ki...

Tıpkı Büşra'nın kırık kanadına asılarak ölme umutlarım gibi diri diri yok olsunlar.

Aylar öncesinden kalma bir ölüydüm nasılsa.

Bıraksınlar, af dilenircesine cansız bir bedeni ısıtmayı.

Ayaklarımın altından kayan sandalye günahlarım olsun.

Ben zaten kum saatimin dolmasını bekliyorum.

Sevgiler, Melih.

instagram; meefadem