Sevgili kendim;

Lacivert bir kayık, gecenin karanlık hırkasına sıkı sıkasıya sarılmış.

Göğsüne yatırdığı kızı, kırmızı bir atkı ile ağırlıyor.

Hava soğuk, ince beden tir tir titriyor.

Ve adam, en az kız kadar üzgün.

Çünkü bazen, zihin mahkemesi altında tutuksuz yargılanıyor.

Ki tutuklu kalmak ömrün üzerine örtünen kirli bir çarşaf.

Acı gün ve gün artıyor.

Ne kadın olamayacak kadar ölü bir kız ne de asla adam olamayacak kadar yaralı bir erkek çıkabilir bu vicdan girdabından.

Bu hastane çukur, serumlar ölüme bahşedilen halat ve iğneler morfin.

Geriye kalan, kusursuz bir terk ediş.

Zaman gün sayıyor.

Bunu bilmek ise yok olmaktan daha beter.

Sevgiler, Melih.

instagram; meefadem