Sevgili kendim;

Yirmi dört saatlik bir güne bile doyamayan bu beden, son zamanlarda zamanın aksine oldukça kızgın.

Bazen günlerin kısa olduğu ile ilgili belirli teorilerde bularak zihnimi parçalara ayırıyor.

Bazense ağzını kelepçeliyor susuz vaktin, yüreğimi koca bir boşlukta bırakıyor.

Avaz avaz susuyor bana.

Öyle bir dövüyor ki kalbimi, ben ısrar ettikçe daha çok yanıyor canım.

Durdurmak istiyorum.

Geleceğe dair her ne varsa yok olmasını,

Ve şu zamanda, tam da bu vakitte mahsur kalmayı diliyorum.

Belki o zaman Büşra için bir şansım daha olabilir.

Yiyeceğim müebbet bu güne adansın, onunla sonsuza dek kalayım diyorum.

Ancak zor olan da bu ceza olsa gerek,

Zamanı onsuz ilerletiyorum.

O geri sayarken, ben nefes almaya devam ediyorum.

Sevgiler, Melih.

instagram; meefadem