Sevgili kendim;

Hatırlar mısın?

Küçükken, şeffaf uçurtmalar yerine renkli dilek fenerleri uçururduk göğe.

Bir filmden küçük bir kare görmüş ve apar topar o uçuş uçuş fenerleri kapmıştık.

Üzerilerine hayallerimizi, dileklerimizi ve gerçekleşmesini istediğimiz umutları karalamıştık.

Ve onlar, büyüleyici bir güzellikle yükselmişti sahilde.

İnsanların bize kayan tuhaf bakışlarına aldırmadan kahkahalarla izlemiştik her birini.

Saatlerce...

Sonra o dilekler yerini ılık gözyaşlarına bırakmıştı hani.

Babam o gün çok kötü dövmüştü beni.

Hatırladın mı?

Ben hiç unutmuyorum, şimdilerde perdeli görünen o sahneyi.

Ne zaman aklıma gelse, uçurtmalara da dilek fenerlerine de lanet ediyorum.

Çünkü onlar canımı yakan ilk oyuncaklarımdı.

Sevgiler, Melih.

instagram; meefadem