Sevgili kendim;

Umutsuzluğumu ve pişmanlığımı kondurduğum günlerden biri daha uzaklaştı dün.

Acı çektiğim dakikalar, nefes almaktan bıktığım saniyeler ve diğer her şey...

Pişmanlıklarımla yükseldi göğe, gökyüzünde tek bir yıldız dahi olmadan, usul usul.

Dünyaların, evrenin, hatta her şeyin benim olduğunu düşündüm dakikalarca.

Çünkü o, öyle güzel bir cümle kurmuştu ki, ne yapacağımı bilememiş, sadece izlemiştim.

Çünkü ben onun sevgisini hak edecek hiçbir şey yapmamıştım.

Fakat o, benim ele avuca sığmayacak kadar küçük olan aşkımı kabullenmiş, bana şans vermişti.

Üstelik benim onun ellerinden alıp yok ettiğim şansa rağmen.

O an yalnızca sessizliği seçmişti bedenim.

Konuşursa büyünün bozulacağını düşünerek geri çekmişti hislerini.

O ise bir süre bakmıştı bana.

Bakışları içimi yakmıştı, bana kırgınlıkla bakan gözlerini görmemek için başımı eğmiştim ben de.

Ve ağlamıştım.

Kuru bir teşekkürle, uzun uzun ağlamıştım.

Sevgiler, Melih.

instagram; meefadem