Sevgili kendim;

Sevdiklerimizin değerini kaybedince anlarız klasiğini hatırladın mı?

Bir zamanlar, acı çeken herkesin dilinde dolanır ve laf kirliliği yaptığını düşünürdük hani.

Şimdi ise bu ufak kuruntular bütün hücrelerimi kemiriyor.

Bir kez daha yitirmek, bir kez daha kaybetmek, bir kez daha yalnızlığı iliklerime kadar hissetmek istemiyorum.

Biliyorsun.

Onun varlığı hem acı hem de huzur veriyor diyordum sana.

Şimdi ise hiçbir şey hissedemiyorum.

Çünkü duygularımın kuvvetini düşünemeyecek kadar eriyip tükendim.

Her şey yokluğu, her şey mutsuz sonu hatırlatıyor bana.

Artık onun tükenişini izlemekten yoruldum.

Keşke Tanrı, onun yerine beni alsa yanına diyorum her seferinde.

Ben cehennemde sonsuza dek yanmayı kabul ediyorum.

Sevgiler, Melih.

instagram; meefadem