Sevgili kendim;

Saat gecenin, saat gündüzün, saat zamansızlığın çıplak ayazı.

Çığlıkları hasret kokan arzuların kuşağında tir tir titriyorum şimdi.

Boğazımda öyle bir yumru var ki, nefes alsam acı bir hıçkırık kopacak gibi.

Gözlerimi kırpmaya dahi korkuyorum.

Bir yapraktan daha kuru kaderim, çatırtılar eşliğinde tuzla buz oluyor.

Aşkımın, sevgimin, her şeyimin ne durumda olduğunu söylemeye dilim varmıyor zira.

Ellerimde, kapağı kan kokan bir defter, bana kızgınlıkla bakıyor.

Ruhani parmaklar kalbimi hızla döverken nefes almak istemiyorum.

Kanını yitiren bacaklarım güçsüzlükle devriliyor yere.

Ayakta duramıyorum.

Kalbimi lime lime eden satırların, paragraflarında yittiğimi hissederken yalnızlık işte şimdi daha çok yakıyor.

İki ayrı dünyanın insanı olduğumuza inanmak gelmiyor içinden.

Ben, onsuzluğa dayanabileceğimi zannetmiyorum.

Tanrım!

Bu kez dileğimi yerine getir lütfen.

Onsuz yaşamak istemiyorum.

Sevgiler, Melih.

instagram; meefadem