y ü z a l t m ı ş b e ş ♕ o n e h u n d r e d a n d s i x t y f i v e
Sevgili kendim;
Onu çok özlüyorum.
Bir nefes gibi, bir yaprak, bir deniz, bir güneş, bir yıldız, bir bahar, bir anne gibi...
Öyle çok...
Çok özlüyorum.
Ve bu özlemin nasıl son bulacağına dair en ufak bir fikrim yok.
Çünkü ölüm, bana kaçışı hatırlatıyor.
Oysa benim, bir kaçış değil, bir çıkış yolu aramak tek dileğim.
Artık, bu dünyaya ait olmadığımı hissediyorum.
Öyleyse nasıl yok olacağım ben?
Onu yalnızca rüyalarımda hissetmek, yaşadığım en büyük acılardan sadece birisi.
Her gün, her an, her dakika, "Ya artık rüyalarıma da girmezse, ya sesini sonsuza dek unutursam," diyerek titremekten yoruldum.
Ne onu getirebilirim geri ne de ben gidebilirim şimdi, biliyorum.
Günahlarıma bir günah daha eklemek istemiyorum inan.
Bu yüzden yalvarırım,
Yalvarırım Tanrı'ya, benim için de dua et.
Artık onunla olmak istiyorum.
Sevgiler, Melih.
instagram; meefadem
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro