Sevgili kendim;

Sana bu deri yığınlarının altında binlerce ruh barındırdığımdan söz etmiştim.

Saatlerce düşündüğüm ancak bir sonuca varamadığım şeyler.

Bilirsin.

Hani şu içini buz gibi eden kişilikler.

Sanırım bu durumu çözüme kavuşturmaya başlıyorum.

Zor oluyor.

Ama alışmaya çalışıyorum.

Duygularımın düğümlerini çözdükçe canımın yanmadığını söyleyemem.

Bazı geceler kemiklerimi kırıyorlar gibi hissediyorum.

Fakat dedim ya.

Alışmak için direniyorum.

Beni yerimden, yurdumdan, vatanımdan eden tuhaf hisler.

İşte en çok da bunlarla baş etmesi kanatıyor beni.

Adam dediğim duyguların üzerini perdeliyor utanç dolu hisler.

Üşürken yanıyorum.

Ve biliyor musun?

Ben bu bedende, yaralı bir kız çocuğu yaşatıyorum.

Sevgiler, Melih.

instagram; meefadem