"İnsan bir kere birine geç kalır 

ve bir daha hiç kimse için acele etmez."

Yaşar Kemal

♫♫♫

"Birbirinden kırıcı fakat aynı perdeye sahne olan önyargılar, bir gencin en gururlu uzvuna dokundu. Kalbi, bu ağır utancın altında için için ağlarken ufaldı. Hıçkırıkları yankı yaparak bağırdı. Bir tuğfan koptu, gerçeklerin hüküm sürdüğü yabancı hislerde. Yere kapanan kalp kırıkları önce beynine, ardından ruhuna saplandı. Bir zehir misali diline dolandığında ise, hayata karşı ilk suskunluğu başlamıştı ve suskunluğun altındaki derin acı."

♫♫♫

"Kimsesiz Kişiliğime" ithafen....

Bu benim, sonu cehennemde biten trajik hikayem.